Electro & improvisatie = jazz ?
Various
Setola Di Maiale / MoonJune / Incipit Records / Gondwana
Sinds de helft van vorige eeuw verliezen massa’s groepen en muzikanten het noorden in de Bermudadriehoek van electro, jazz en improvisatie. Af en toe slagen sommigen er (nipt) in uit de aantrekkingskracht van dit verraderlijke gebied te ontkomen. Hierbij vier recente voorbeelden die onderling sterk verschillen.
Gianni Lenoci & Franco Degrassi – Nothing
Setola Di Maiale
In de grote leegte waarin Gianni Lenoci (piano, “sonorous bodies”) en Franco Degrassi (live electronics, “sonorous bodies”) manoeuvreren, gebeurt wel degelijk een en ander, ondanks dat hun concept opgebouwd is rond stilte en “slow music”. Aan de hand van gekras en geroffel, het inventief en vooral onorthodox spel met pianosnaren in combinatie met haast onhoorbare bruitages laten ze alles naadloos en geruisloos in elkaar schuiven. Ze toveren als het ware iets uit het niets en doen dat iets even later opnieuw verdwijnen in het niets. Een aanpak die ze op twee verschillende data (8 juli en 12 augustus 2019) uitprobeerden met als eindresultaat deze dubbel-cd met telkens een lange improvisatieflow van om en bij de vijftig minuten. Een luisterspel dat uiterste concentratie vergt van uitvoerders en luisteraars. Best te savoureren met koptelefoon maar eerst overschakelen naar een meditatieve modus.
Perfect hierbij aansluitend is de nieuwe release van Tonus (‘Texture Point Session 2017’) voor leden van de Bandcamp site die het label New Wave Of Jazz recent oprichtte.
www.setoladimaiale.net
https://en.wikipedia.org/wiki/Gianni_Lenoci
https://www.franco-degrassi.it/bio
Mahogany Frog – In The Electric Universe
MoonJune
Helemaal uit het proguniversum van MoonJune Records komt het Canadese Mahogany Frog overgevlogen met zijn zevende album, ‘In The Electric Universe’. Zelf omschrijven ze de inhoud als electro psychedelisch en experimentele ambient. Etiketten die volledig overeenstemmen met de soundscapes die uit de luidsprekers vloeien. Spacebeats en rockdrones à gogo nauw aansluitend bij de erfenis van Jimi Hendrix, ELP en Hawkwind, dit alles gemuteerd aan de hand van hedendaagse electro-manipulaties en met de hulp van loops en cut ups allerlei.
Het kwartet ontsluit op die manier een bijzondere codex waarin gradaties, correlaties en kortsluitingen elkaar in gecodeerde tempi opvolgen.
www.moonjune.com
https://mahoganyfrog.bandcamp.com/
https://soundcloud.com/mahogany-frog
The Framers – Zig Zag
Incipit Records
Phil Mer en Andrea Lombardini kuierden doorheen de collectie van de International Gallery of Modern Art in Ca’Pesaro (Venetië) en kwamen buiten met genoeg inspiratie om een soundtrack bij elkaar te componeren voor acht doeken die ze zagen.
Niets nieuws natuurlijk, zeker als je ook al Mussorgsky gaat citeren maar deze heren doen het aangepast op een hippe 21e eeuwse manier met een batterij toetsen (waaronder een analoge Prophet 6) aangevuld met drums, bas en een altsaxofoon. Dit laatste instrument wordt bespeeld door niemand minder dan David Binney (de man achter de schermen van David Bowie’s ‘Black Star’) die ook de rol van producer op zich neemt (samen met de groepsleden). Daarenboven zorgt hij vooral voor een aantal sterke hoogtepunten en stuurt zo de electrospinsels resoluut richting jazz. Te klasseren bij de synthpop van Hi Hawaii, Bombataz, STUFF. en Portico Quartet maar evenzeer aansluitend bij Flying Lotus en Uri Caine.
Een origineel voorstel om op een andere manier te kijken naar onder meer ‘Zig Zag Bianchi’ (Kandinsky), ‘The Weatherman’ (Max Ernst), ‘Scodelle’ (Felice Casorati) en ‘Giuditta II’ (Gustav Klimt). Afbeeldingen van alle kunstwerken zijn bijgevoegd.
https://theframersjazz.bandcamp.com/releases
Hania Rani – Music For Film And Theatre
Gondwana
Duidelijker kan de titel niet zijn. Het gaat om functionele muziek waarvan gelukkig ook te genieten valt zonder de beelden te zien of een voorstelling bij te wonen. Heel veel zweverige en ijzige atmosferen waarin occasioneel eenzame pianonoten ronddwarrelen als objecten in een luchtledige ruimte. Het kan ook al eens afdwalen naar een licht apocalyptisch decor (‘Journey’) in complete tegenstelling tot de uiterst schrale en iele klanken van ‘The Locker Room’.
Met piano, synthesizers en toetsen en afwisselend geflankeerd door een strijkkwintet en een strijkkwartet omhult Rani de luisteraar met een doorzichtig cocon van frêle sfeerscheppingen, soms geanimeerd door even ijle engelenzang die uit het grote niets opdaagt. Ergens tussen Max Richter en Eleni Karaindrou.
Hania Rani is op 6 oktober 2021 te gast in BOZAR samen met celliste Dobrawa Czocher in het kader van Nuits Sonores.
© Georges Tonla Briquet
