Drie keer 88 toetsen...
Various
Sunnyside/Jazz&People/We See Music
Foto © Ferdinand Dupuis-Panther
Veel klavieren in de aanbieding deze herfst. De redactie verwelkomt solisten, duo's, trio's en meer. Hier is een overzicht van een aantal van de meest opwindende producties...
Andy Milne and Unison - Time Will Tell
Sunnyside
Andy Milne is niet de bekendste pianist aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, ondanks zijn indrukwekkende cv: hij was een steunpilaar van Steve Colemans Five Elements, begeleider van Ravi Coltrane en Ralph Alessi, maakte deel uit van de 'Black Lives'-groep onder leiding van Reggie Washington en nam het mooie album 'Fragile' op met Ingrid Laubrock op Intakt Records.
Saxofoniste Ingrid Laubrock is te gast op vier nummers van zijn nieuwe album, samen met Yoko Reinako Kimura op koto. Met John Hébert op contrabas en drummer Clarence Penn heeft hij een ongeëvenaarde ritmesectie die de acht composities van de pianist ('Papounet' van Penn, 'Broken Landscape' van Hébert) versterkt.
Tussen Milne's delicate spel vol verrassingen en de ritmische vluchten van evenwichtige composities - 'Kumoi Joshi' is een juweeltje - worden we verleid door de originele klanken van de koto, Laubrock's subtiele spel, Clarence Penn's finesse en de souplesse van zijn spel.
Een heel fijn album.
Laurent Coq Trio - Confidences
Jazz&People
Laurent Coq's naam in het hexagonale sterrenstelsel van jazzpianisten doet me denken aan albums uit lang vervlogen tijden, maar hij is al lang niet meer op onze radar geweest.
En hier is een van zijn platen die ik met veel plezier op mijn speler draai. In trio, met twee muzikanten die veel verser in ons geheugen liggen: Yoni Zelnik op contrabas en Fred Pasqua op drums vormen de ritmesectie van 'Lucky Dog', dat 'Live at Jacques Pelzer Jazz Club' opnam in de Luikse hoogten met Fred Borey en Yoann Loustalot. Een hechte ritmesectie om de acht verleidelijke composities van de pianist te begeleiden.
Intensiteit en terughoudendheid zijn de eerste woorden die bij je opkomen als je naar 'Confidences' luistert, en architectuur ook, want de nummers lijken zo gericht op doordachte constructie. 'L'Ange Madidjé' is bijzonder verleidelijk, met een melodie die in je hoofd blijft hangen.
Als je je laat gaan - wat bij elke luisterervaring het geval zou moeten zijn - word je verleid door de beweging en de rijkdom van de interventies door de partners van de pianist. En bovenal het slotthema, 'Mazurka pour Alain Jean-Marie', dat doet dansen.
Matthieu Marthouret Homeland(s) - LORI
We See Music
Het was vooral als organist dat Matthieu Marthouret naam maakte en zijn discografie ontwikkelde: 'Organ Quartet', 'Bounce Trio' (met Nic Thys en Gautier Garrigue).
Mathieu Marthouret keert terug naar de piano voor het trio Homeland(s), dat een volstrekt originele structuur heeft: met gitarist Loïc Réchard en tabla-speler Mosin Kawa worden de kleuren van het 'traditionele' trio op zijn kop gezet door de ritmes, zonder dat er ooit sprake van is deze muziek te reduceren tot 'world' of zelfs jazz (ook al duiken er discreet een paar bop reminiscenties op onder de vingers van de pianist).
Ook de rol van Mosin Kawa is niet te vergelijken met die van een traditionele drummer, al was het maar vanwege de droogheid van zijn tabla-spel en de Indiase ritmes en melodieën die hij soms zingt.
Neen, dit is een volstrekt origineel project, dat je - en dat is zeker essentieel - vanaf de eerste tot de laatste noot meeneemt en niet meer loslaat.
© Jean-Pierre Goffin (vrije vertaling : Jos Demol)
In samenwerking met JazzMania
