Digitaal…. of toch maar niet
Various
Igloo / Flood Music / nunc label
Vinyl, cd, cassette of digitaal? Elke geluidsdrager heeft voor- en tegenstanders. De hype speelt hier eveneens een bepalende factor bij releases. Maar hoeveel muziekfans hebben nog een deftige cassettedeck om maar een factor aan te halen. Professionele websites in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten voorspellen ondertussen al een tijdje de volledige heropbloei van de cd terwijl de verkoop van vinyl voorlopig in stijgende lijn gaat. En de digitale luisterweg? Die varieert van een gsm tot super gesofistikeerde aansluiting van pc op hifi-installatie.
Ten huize GTB houden we het bij vinyl en cd annex cassettedeck in combinatie met een professionele geluidsketen. Voor onderstaande releases maakten we een uitzondering en opteerden voor digitale luisterbeurten (met koptelefoon) wegens geen ander alternatief. Altijd spijtig en vooral onbegrijpelijk dat er duidelijk veel tijd, energie en geld gestoken wordt in hoezen terwijl die enkel digitaal beschikbaar zijn.
Flat Earth Society
R.I.P. - Twelve Funeral Songs
Igloo
Een beetje zwarte humor à la Franquin (zijn ‘Idées Noires’ is sowieso verplichte lectuur) was er steeds wel aanwezig bij Peter Vermeersch. Met het nieuwste project drijft hij dit ten top. Uittreksels werden in het verleden weliswaar reeds live gespeeld maar dit is nu de volledige soundtrack die past bij het overlijden van FES. Toch even verduidelijken. Bij het schrijven van dit artikel zijn alle leden nog in blakende gezondheid volgens de laatste nieuwsjes. Vermeersch kwam indertijd op het idee om een aftelrijmpje te verzinnen waarbij na elk nummer een muzikant (of meerdere) van het podium verdween/verdwenen wegens “overlijden”. Bovendien kon de volgorde bij elk concert verschillen. Live een nogal hectische opdracht bleek uiteindelijk. Vandaar de opname in volle covid-periode zoals in het overlijdingsscenario voorzien waarbij de hele band nooit samen in de studio zat. Een en ander refereert naar of is gebaseerd op het werk van de Franse all-round kunstenaar Roland Topor.
De muziek werd hoofdzakelijk gecomponeerd door Vermeersch terwijl toetsenist Peter Vandenberghe eveneens een aantal stukken aanreikte. Twaalf nummers in totaal. In openingstrack ‘La Malle’ is de spanning meteen te snijden. De voorbode van het eerste dodelijke ongeluk dat er onvermijdelijk aan komt. Een van de beste nummers uit het repertoire van FES, ideaal om uit te brengen in een maxi-versie. De toon is gezet, ‘Death Race 2000’ (cultfilm van Roger Corman uit 1975) is begonnen. In ‘Scum And Sludge’ (opgedragen aan de in 2021 overleden Tom Wouters) is het dan eerder een slepende ziekte die het volgende slachtoffer opeist. En zo gaat het nog tien sterfgevallen verder, telkens naar aanleiding van andere omstandigheden met de nodige sluipmoordenaars die onverwachts opduiken. Onmogelijk om hierna niet ‘Rip It Up’ in de versie van Little Richard te herbeluisteren.
SloGlo – Symbols And Mirrors
Flood Music
SloGlo is de artiestennaam van drummer en producer Matt Carroll die indertijd verkaste van Chicago naar Kopenhagen en daar een veilige thuishaven vond voor zijn exploten. De titel van zijn debuut ‘Symbols And Mirrors’ geeft perfect aan waar het hier om draait. De bizarre stereo-effecten, de vervormde zangpartijen en de staccato ritmepatronen zetten trouwens meteen de toon. Vervolgens is het een geduldig aan elkaar rijgen van electronische sfeerscheppingen die in lengte variëren van veertig seconden tot net geen zes minuten. Een koorddansen op de scheidingslijn tussen het bewuste en het onderbewuste volgens Carroll zelf.
Dat zijn vader overleed en hij zelf papa werd in dezelfde periode speelde mee voegt hij daar nog zelf aan toe. Vandaar de regelmatige juxtapositie tussen horror en electro-poëtische taferelen. Net als de schilderijen van Jeroen Bosch die eveneens boordevol details zitten met telkens mini-verhalen opgenomen in de grotere context. Hier zijn het dan onverwachte inlassingen waaronder bijvoorbeeld flarden dialogen die slechts half hoorbaar zijn. Met gastrollen voor toetsenist Nicolas Meyer en trompettist/producer Will Miller in ‘My Love’.
Echt wel een opname die best te beluisteren is met koptelefoon of via een installatie met de volumeknop voldoende naar rechts gedraaid. Voor fans van Autechre, STUFF., Flying Lotus, Nils Petter Molvær en recent nog Simon Goubert (‘Le Matin Des Ombres’!).
Alexandra Grimal – Over Mountains
nunc label
Naast het recente ‘Refuge’ (Relative Pitch Records) is er van de Franse multi-instrumentaliste Alexandra Grimal ook nog het nieuwe dubbelalbum ‘Over Mountains’ dat enkel digitaal uitgebracht werd. Een sprookjesachtige luisterbelevenis boordevol hybride geluiden, ijle zang en af en toe de herkenbare klanken van echte muziekinstrumenten.
Ook de nodige misleidingen zoals in de openingstrack ‘Hearing Guitar’ waar totaal geen gitaar te horen is. Of de plotse uitbarsting in ‘Racines’. Het maakt het enkel maar intrigerender en je vraagt je af wat er nog zal opduiken. De gezongen teksten zijn van haar zelf op een uitzondering na die ze plukte uit het bijzondere ‘Manifeste du Tiers-paysage’ van Gilles Clément.
Ze componeerde alles tijdens haar residentie in het kasteel van Chambord. Veel sprookjesachtiger kan moeilijk. Benjamin Lévy (met wie ze in het verleden nog werkte) zorgde voor de nodige electronics en schreef een deel van de muziek samen met haar. Zelf hanteert Grimal een mini Rhodes, rieten blaasinstrumenten, een Tibetaanse klankschaal en allerlei natuurlijke materialen waaronder stenen en houten stokjes.
Gepaste klankband voor wie op zoek is naar verstilling en fragiele stemmingsmomenten. Ook voor fans van Lynn Cassiers (nog iemand die Grimal regelmatig uitnodigt voor haar projecten), de Pharmacia Poetica wereld van Anna Homler en haar soundtracks en het Franse label Prikosnovénie.
© Georges Tonla Briquet - foto © Ferdinand Dupuis-Panther
