De ontbrekende link tussen classic en trendy
Various
Justin Time / OA2 / Origin / Dan Pitt Music / Rodbromusic
Tussen de groepen die obsessief old school jazz blijven omarmen en de vrijbuiters van de new wave of jazz positioneren zich heel wat anderen die van beide walletjes snoepen. Ze enten hun composities op classic jazz structuren maar voegen er eigen hedendaagse elementen aan toe. Niet meteen de hipste vogels maar ze behalen moeiteloos de ISO-norm van kwaliteitsjazz met een modern tintje.
CODE Quartet – Genealogy
Justin Time
Saxofoniste Christine Jensen nodigde vier jaar geleden drummer Jim Doxas, trompettist Lex French en bassist Adrian Vedady uit om onder de naam CODE Quartet een repertoire uit te bouwen dat sterk geïnspireerd was op Ornette Coleman zijn groep uit de jaren vijftig (Don Cherry, Billy Higgins, Charlie Haden), eveneens met twee blazers in de frontlinie.
De impact van ‘Something Else!!!!’ zal ‘Genealogy niet hebben en dit is zeker niet hun ‘The Shape Of Jazz To Come’ maar de manier waarop ze het erfgoed van Coleman naar zich toe trekken verdient de nodige interesse. Er zijn natuurlijk de geïnspireerde uithalen van Jensen en French die opvallen maar deze zouden niet mogelijk zijn zonder de gedegen en uiterst wendbare ondersteuning van deze ritmesectie. Hoogtepunten om alvast eerst te beluisteren zijn de titeltrack, ‘Day Moon’ en ‘Wind Up’. In de afsluiter ‘Beach Community’ schuiven ze tussen de bop-plooien zelfs wat latin ritmepatronen als extra. Het live potentieel druipt af van ‘Genealogy’.
Mai-Liis – Mai-Liis On Life
OA2
Vrouwelijke singer-songwriters en jazz, ze worden snel afgerekend aan de hand van vergelijkingen met Joni Mitchell en Norah Jones. De Canadese Mai-Liis is een van de weinigen die de test doorstaan.
Op haar debuut laveert ze perfect tussen deze beide werelden. De teksten schreef ze zelf, voor de muziek nam ze pianist Darin Clendenin onder de arm. Een winnende combinatie (‘Oh Well’ is een instant standard) mede door de juist gekozen begeleiders met de vaste ritmesectie van Clendenin (bassist Clipper Anderson, drummer Mark Ivester) en een aantal gastmuzikanten waaronder saxofonist Cory Weeds, trompettist Charlie Porter (zijn solo in ‘Fait Accompli’ klinkt in het verlengde van de sfeer in het themalied van ‘Bagdad Café’) en accordeonist David Lange (die alles inblikte). Ze kleuren precies waar en hoe het hoort. Van melodieuze ballads tot blues en samba met zelfs knipogen naar Steely Dan en Kurt Weill.
Na de leerschool van jaren in lokale clubs en coffeeshops verdient Mai-Liis bredere erkenning. ‘Mai-Liis On Life’ is het ideale visitekaartje.
Meridian Odyssey – Second Wave
Origin
De eerste minuten klinken misleidend rustig tot de gitaarsolo van Martin Budde voor animo zorgt helemaal in Pat Metheny-stijl, wat later gevolgd door tenorsaxofonist Santosh Sharma die olie op het vuur giet. Zijn grote voorbeelden zijn duidelijk Joshua Redman en Chris Potter.
Ook de bijdragen van de overige groepsleden (toetsenist Dylan Hayes, bassist Ben Feldman, drummer Xavier Lecouturier) zijn getekend door eenzelfde urgente maar sterk gecontroleerde ondertoon. Opvallend is de warme sound ondanks dat alles ingeblikt werd in een vliegtuighangar in Alaska!
Een meer dan eerbaar debuut van deze twintigers uit de Seattle-scene met de juiste zweem van nostalgie naar swing en neo-bop.
Ben Patterson – Push The Limits
Origin
Echt alle grenzen doorbreken zoals de titel laat vermoeden, doet trombonist Ben Patterson niet op zijn nieuwste cd maar de wijze waarop hij swing en bop weet af te wisselen en naadloos in elkaar laat schuiven dwingt respect af.
Een uiterst kleurrijk programma dat hij bij elkaar schreef voor een combinatie van gitaar, toetsen, bas, drums en trombone. Dankzij de impulsen van gitarist Shawn Purcell verschuift alles zelfs regelmatig op verantwoorde wijze richting fusionrock (zijn solo in ‘Fear Is The Mind-killer’!) maar evenzeer doet hij het geheel overhellen naar bop (‘Suits Me Fine’). Sterk hoe al deze uitgetekende krachtlijnen samensmelten zoals in de tien minutenlange titeltrack. Het eerder conventionele midtempo van ‘Easter Waltz’ overstijgt daarenboven elke connotatie met vergankelijkheid.
Een cd boordevol actiescènes en grooves zonder hippe gimmicks maar wel met als sterke troef een onvermoeibare Patterson zelf.
Dan Pitt Quintet – Wrongs
Dan Pitt Music
Gitarist Dan Pitt (Tim Berne, Lina Allemano, Nick Fraser) verscheen indertijd op onze radar door eclectische werkstukjes als ‘Fundamentally Flawed’ (in trio) en ‘Monochrome’ (solo) waarop hij getuigde van heel wat creativiteit en inventiviteit.
Met ‘Wrongs’ gaat hij nog verder, mede dankzij een uitgebreidere begeleidingsgroep met twee saxofonisten en een ritmetandem van bas en drums. Pitt zijn gitaarspel houdt het midden tussen dat van Wes Montgomery en Gilad Hekselman maar het zijn vooral zijn composities en arrangementen die sterk opvallen door de onverwachte invallen en de onvoorspelbare kantelpunten. Ook markant hoe hij zichzelf deze keer dikwijls bijna volledig wegcijfert en enkel opduikt op de meest essentiële momenten. Een sierlijke maar tevens avontuurlijke harmonie tussen vinnig modernisme en klassiekere uitwerking van de harmonieën. Eenheid door juxtapositie zeg maar. Luistertips bij voorbaat zijn het explosieve ‘Shadows Loom’, de duizelingwekkende titeltrack en de haast epische grandeur van ‘Change Is Imminent’.
Alleszins iemand om verder op te volgen deze Dan Pitt ondanks de wat ongelukkig gekozen cd-titel.
www.dan-pitt.com
https://danpitt.bandcamp.com/album/wrongs
Michael Rodriguez – Pathways
Rodbromusic
Een uur genieten van straight ahead jazz tussen swing, bop en ballads bij elkaar gespeeld door een kwintet rond trompettist en flugelhornspeler Michael Rodriguez.
Hij componeerde vijf van de zeven nummers. De twee andere komen uit de pen van Bill Frisell (‘Throughout’) en Rodgers & Hart (‘Spring Is Here’). Het is zijn tweede album onder eigen naam maar ondertussen kan hij referenties voorleggen als Chick Corea’s Spanish Heart Band (en het met een Grammy bekroonde ‘Antidote’), Kenny Baron Quintet en Maria Schneider’s Jazz Orchestra. Al zijn ervaringen bij deze ensembles laat hij omzichtig doorsijpelen op ‘Pathways’. Dat hij tevens een en ander oppikte toen hij Gonzalo Rubalcaba begeleidde, borrelt eveneens naar boven. ‘Spring Is Here’ is dan weer een rechtstreekse herinnering aan zijn tijd bij Charlie Haden’s Liberation Music Orchestra.
Allemaal heel afgewogen uitgebouwd rond melodie en grooves.
© Georges Tonla Briquet
