A New Wave Of Jazz special
Various
A New Wave Of Jazz
Vier nieuwe releases van het Belgische label dat grossiert in improvisatie. Het principe is ondertussen wel bekend. De monochrome hoezen vermelden langs de buitenkant enkel de hoogstnoodzakelijke gegevens. Op de binnenkant echter vind je heel wat achtergrondinformatie steeds gepend door jazzspecialist ter zake Guy Peters. Een nuttige handleiding voor wie niet vertrouwd is met de protagonisten. Anderen duiken zonder aarzelen met volle goesting in deze onderwerelden vol verrassende wendingen en intrigerende verhaallijnen.
Russell/Keune/Vanderstraeten – On Sunday
De Brusselse L’Archiduc is zowat de enige resterende mythische jazzplek in België waar nog wekelijks concerten georganiseerd worden. Op zaterdagnamiddag is er meestal de wat meer toegankelijke “après shopping jazz” en op zondag mag het net wat moeilijker zijn. Op 31 januari 2010 nodigde eigenaar Jean-Louis Hennart (zelf een legendarisch figuur uit het Brusselse jazz- en uitgangsleven) John Russel (gitaar), Stefan Keune (altsaxofoon) en Kris Vanderstraeten (percussie, drums) uit. Drie muzikanten die zich al jaren schichtig bewegen in de marge van de improvisatie.
Gepiep op de saxofoon, haast onhoorbare percussiespielereien en kinetisch snarengepluk, daarmee startte het trio zijn set. Niet echt de soundtrack die je in dergelijk stijlvolle bar zou verwachten. Trouwe klanten en aficionados weten al jaren beter natuurlijk. Muisstil was het die zondagnamiddag tijdens de twee sets. Zeventig minuten lang volg je van heel dichtbij (in L’Archiduc zit je haast op de schoot van de muzikanten) het gepuzzel, het botvieren op de instrumenten, de uitwisselingen en het gemanoeuvreer van de drie. Geconcipieerde vrijheid waarin assertiviteit samengaat met introspectieve zeggingskracht en waarbij het individu telkens ondergeschikt is aan de groepsgeest.
Colin Webster & Andrew Lisle – New Invention
Twee creatieve beeldenstormers die onverzoenlijk tegenover elke vorm van conformisme staan. Instappen met voorafgaande introductie is er niet. Hoge saxofoonnoten en kinetische drums zetten meteen de toon. Een explosieve aanzet met een onderbrekingspunt na drie minuten maar de intrinsieke dynamiek blijft gehandhaafd, niet alleen in de openingstrack maar ook nadien in de overige zes “nummers”. Eenlijnig en consistent wat de energiestroom betreft, complex en gelaagd op gebied van de onderlinge dialogen. Het dwingt respect af hoe beiden hecht samengeklit de immanentie van het moment volhouden van de eerste tot de laatste noten. Een heftigheid en radicaliteit die je alleen aantreft bij de grootsten. Orgelpunt is het twaalf minuten durende ‘Yardro’ gevolgd door de enige rustpassage van de cd waarmee ze haast hun extreme semantiek demythologiseren. Ingeblikt op 24 mei 2019 in de Shrunken Head Studio (Londen).
Rubicon Quartet – Crosscurrents
De instrumentalisten van het Rubicon Quartet zijn Patrick De Groote (trompet, flugelhorn), Cel Overberghe (altsaxofoon), Dirk Serries (gitaar) en Martina Verhoeven (piano). Een volledig akoestische setting, ideaal voor hedendaagse kamermuziek. Een etiket dat (gedeeltelijk) past bij dit kwartet. Hedendaags betekent hier vooral vrij improviserend.
De introductie lijkt aanvankelijk uit te wijzen dat er richting bakermat van de flamenco gereisd wordt maar dat is enkel als afleidingsmaneuver. De gps wijst al snel een nieuwe route aan, niet de kortste en snelste maar de meest bochtige en verrassende. De toegangspoort tot een fragmentarische wereld van omwentelingen, trillingen en lichte explosies. De gidsen zijn ervaren (veteranen Cel Overberghe en Patrick De Groote in de eerste plaats) en wijzen op de minste details die meestal onverwachts opduiken. Een trip door geluidsdecors die variëren van heel geruisloos tot expressionistisch druk. De begrenzingen zijn uiterst poreus zodat de topografie nooit op voorhand vastligt. Alsof er een segment uit de free periode geplukt werd en gedeponeerd in de Sunny Side Studio op 14 december 2019 (dag van deze opname).
Ward/Verhoeven/Serries/Roberts – Imaginary Junction
‘Imaginary Junction’ kan gerust bestempeld worden als een lockdown-project. De vier muzikanten zaten verdeeld over twee studio’s (Brockley-UK en Sint-Lenaarts-B). Via internet was er rechtstreekse verbinding en konden ze ogenblikkelijk op elkaars aanzetten inspelen, allemaal dankzij de zogenaamde JackTrip software. Een opname in “near-realtime” wordt dat dan genoemd. De stille passages zijn dus niet te wijten aan technische mankementen maar bewust geassimileerd in de conceptuele ideeën van het kwartet. Op geen enkel ogenblik is er hierdoor verlies aan spankracht, integendeel. Gedurende net een uur lang horen we een intens en broeierig mikadospel van geschuur, geblaas en diverse percussieve aanslagen. Een esthetische illusie gecreëerd op basis van een “langage essentiel” gekenmerkt door veerkrachtige koppelingen. Met aan Britse zijde Cath Roberts (baritonsaxofoon, objecten) en Tom Ward (fluit, klarinet, basklarinet) en aan onze kant van het kanaal Dirk Serries (akoestische gitaar) en Martina Verhoeven (piano).
© Georges Tonla Briquet
