Too Tall To Sing – New Dance Moves
T
Shhpuma/Clean Feed
Achter de wat surrealistische naam Too Tall To Sing schuilt een nieuw duo gevormd door Jozef Dumoulin en Flin van Hemmen.
Het begin van het Too Tall To Sing verhaal dateert van indertijd toen beide muzikanten nog in een heus akoestisch jazzkwartet speelden (Narcissus). Een totaal ander universum dan dit van electronics en fieldrecordings waar ze de luisteraar nu naar toe leiden. Door of net dankzij Covid ontstond het plan om via digitale weg tussen New York en Parijs (waar van Hemmen en Dumoulin respectievelijk wonen) wat ideeën uit te wisselen, gewoon voor het plezier en zonder einddoel of deadline. Stilaan groeide het besef dat ze uiteindelijk materiaal genoeg hadden voor een volwaardig album.
De inspiratie voor dit samenwerkingsproces haalden ze bij persoonlijke ervaringen uit hun onmiddellijke omgeving (het verlies van een gemeenschappelijke vriend, de continue berichtgeving over de pandemie,...). Ondanks de sterk uiteenlopende onderwerpen hangt ‘New Dance Moves’ uiterst hecht aan elkaar. De negen hoofdstukken volgen elkaar op als een lange flow. Rode draad vormen electronics verrijkt met diverse veldopnamen waaronder stemmen van spelende kinderen, applaus en stadsgeluiden gekoppeld aan een heleboel ondefinieerbare samples en ingebouwde dopplereffecten. Laten we vooral ook de zuiver muzikale passages niet vergeten.
Onwaarschijnlijk hoe ze via het basisprincipe van hun werkattitude (korte fragmentarische interjecties naar elkaar sturen en deze aanvullen en transformeren) toch een volwaardig geheel uitbouwden. Nochtans zitten er heel wat opvallende contrasten tussen. Zoals bijvoorbeeld het licht chaotische ‘Allerlei’ gevolgd door de broze poëzie van ‘Little Bird Of Bad Omen (TY-YT)’. Of het repetitief motiefje van ‘Sweetheart Position’ tegenover de bizarre onderwereld van ‘Horror Vacui’. Onheilspellende sciencefiction werelden staan lijnrecht tegenover bucolische taferelen (zie de videoclips). Een vleugje relativerende humor ontbreekt evenmin. Luister maar naar de gespreksflarden in ‘We’re Not Doing Much Socialising’.
In de zestien minutenlange afsluiter ‘Treinlandschap’ passeren alle ingrediënten nog eens de revue. Een luisterspel gebaseerd op electronics maar met de warme gloed van een akoestische bezetting. Voor pure dansmuziek is het wachten op een remix maar de symbiose tussen geest en lichaam is volledig geslaagd. Tevens met een knipoog naar Proust en zo te omschrijven als de soundtrack van een Covid casestudy onder het motto “A la recherche des sons perdus”.
© Georges Tonla Briquet
Musici:
Flin van Hemmen: sampling, piano, percussie, stem
Jozef Dumoulin: sampling, piano, toetsen, e-drums, programming
