Tom Bourgeois – Murmures
T
Neuklang
Op zijn nieuwste cd legt saxofonist Tom Bourgeois de link tussen Charles Mingus, Ravel en zijn eigen composities.
De haast sacrale zang, de aangepaste gitaarsound en de melancholische accordeonklanken scheppen van bij het begin een hoge graad van tristesse. Dat gevoel verdwijnt eigenlijk niet meer voor de rest van deze dubbel-cd, integendeel zelfs. De manier waarop de klarinet zich een aantal keer sensueel om de accordeon wentelt, verhoogt zelfs die haast beklemmende sfeer.
In ‘Charlie’ leidt het repetitieve leidmotief tot parallellen met Philip Glass. Een effect dat eveneens herhaalde malen terugkeert. In ‘Créatures (suite)’ wordt er experimenteel begonnen met wat bizarre geluidseffecten om uiteindelijk te flirten met tango. Heel knappe interventies van gitarist Florent Jeunieaux. Meteen het hoogtepunt van de cd. In ‘Jeff’ doet Jeunieaux zijn aanpak trouwens onvermijdelijk denken aan wat Ruben Machtelinckx doet. En dat is als compliment bedoeld. De intimistische versie van Charles Mingus zijn ‘Duke Ellington’s Sound Of Love’ past perfect in dit kader.
Op cd 2 schreef Bourgeois arrangementen voor ‘Quator de Ravel Mvt I-IV’ aangevuld met ‘Sonatine’, eveneens van Ravel. Dezelfde diepgrijze tinten halen de bovenhand. Zeker voor fans van Eleni Karaindrou. In afwachting dat Tuur Florizoone met nieuw werk naar voor komt, is dit alleszins een waardig alternatief.
Tom Bourgeois: saxofoon, basklarinet
Thibault Dille: accordeon
Florent Jeunieaux: gitaar
Loïs Le Van: zang
Live 2018
20.10, Jazzstation (Brussel) - 18:00 u
21.10, Le Salon Bugrane (Brussel) - 16:00 u
© Georges Tonla Briquet
