Stan Getz Quartet & Astrud Gilberto - Live at the Berlin Festival 1966 (bl)

S

The Lost Recordings/New Arts International

In Dave Gelly’s boek over Stan Getz (‘Nobody Else But Me’, Backbeat 2002) prijkt een foto van het kwartet in de Philharmonie Berlijn in 1966 waar deze Lost Recordings op slaat en waarin hij schrijft dat het eigenaardig is dat er zo weinig opnames van de tournees van Canada over Japan tot in Europa werden uitgebracht. De live opname die Verve koos voor release betrof een concert in november 1966 in Parijs, wat ongeveer samenviel met de ontbinding van dat Stan Getz kwartet met Gary Burton. Steve Swallow speelde bas en Roy Haynes drums.

Het meest legendarische concert van de bossa nova jaren was in Carnegie Hall op 9 oktober 1964 met het Stan Getz Quartet en Astrud Gilberto en João Gilberto hun eigen band (zie Getz/Gilberto 2-1966). De bezetting bestond uit Stan Getz, Gary Burton, Gene Cherico (bas) en Joe Hunt (drums).

Dankzij The Lost Recordings is er nu de opname van Stan Getz in Berlijn 1966 met op cd 1 het kwartet met Gary Burton, Chuck Israels en Roy Haynes en op cd 2 Astrud Gilberto als vocaliste op één instrumentaal afsluitend nummer na (‘Jive Hoot’). Op de eerder uitgebrachte live-opnames in Salle Pleyel Parijs in 1966 (Stan Getz en Gary Burton met Steve Swallow op bas en Roy Haynes drums) speelden ze gedeeltelijk een zelfde set met ‘The Singing Song’, ‘O Grande Amor’, ‘On Green Dolphin Street’, ‘Edelweiss’ maar brachten daarnaast in Berlijn ‘The Shadow of Your Smile’, ‘Blues Walk’, ‘Once upon a Summertime’ en een medley ‘Desafinado/Chega De Saudade’.

In het eerste gedeelte kondigde zich al de opening naar Jobims werk aan wat helemaal openbloeit met het aantreden van Astrud Gilberto in het tweede gedeelte met ‘Samba De Uma Nota So’, ‘Corcovado’, en ‘’The Girl From Ipanema’.

De stemming was opperbest (Getz en Astrud waren na een korte idylle twee jaar eerder hun eigen weg gegaan en dus waren de live concerten in Europa een uitzonderlijke reünie).

Standards als ‘The Shadow of Your Smile’ en ‘It Might As Well Be Spring’ bevestigen de prachtige muzikale spirit.

Zo’n album wil je niet missen als bossa nova fan en al zeker niet om aan de ene kant Getz-Burton en aan de andere kant Astrud Gilberto/Getz te (her)beleven!

© Bernard Lefèvre

Bezetting:

Stan Getz (saxofoon)
Gary Burton (vibrafoon)
Chuck Israels (bas)
Roy Haynes (drums)
Astrud Gilberto (zang)