Sophie Alour - Le Temps Virtuose
S
Music From Source/ Outhere
Ik heb haar een tijdje geleden ontdekt in Rhoda Scott's Ladies Quartet, maar ik moet toegeven dat ik me nooit in de discografie van deze Franse saxofoniste en fluitiste heb verdiept...
... maar daar komt nu verandering in! Want haar nieuwste opus, uitgebracht eind 2023, is een klein wonder, het soort album dat je keer op keer kunt afspelen en telkens nieuwe facetten ontdekt, verrassende kleuren en beelden die je projecteren in haar poëtische universum.
Allereerst is er de vreemde en prachtige hoes en dan is er een gloednieuwe bezetting: een cellist (Guillaume Latil), een gitarist (Pierre Perchaud) en een drummer (Anne Paceo). Dat alleen al loont de moeite om je oren open te zetten en je de vele mogelijkheden van deze bezetting te realiseren.
De virtuositeit komt vooral tot uiting in de manier waarop dit kwartet alle kleuren van de instrumenten gebruikt op een reis die je meeneemt naar het Oosten, Afrika ('Ici et Maintenant'), Keltische muziek ('Vent Debout'), Barok ('Le Temps Cannibale'), rock ('Musique pour Messieurs') of de soundtrack van een Western ('Roulotte').
Wie vreest dat dit hier een 'allemansvriend' is, blijkt verkeerd, want er is een uitermate sterke cohesie waar te nemen, het resultaat van teamwork op het gebied van aanvoelen en subtiele texturen.
Anne Paceo's werk op de vellen en bekkens is gewoonweg magisch; de variaties in resonantie van Pierre Perchaud's gitaren, en het onconventionele gebruik van de cello gestreken en getokkeld, ergens tussen oud en kora, voegen toe aan de persoonlijkheid van de saxofoniste/fluitiste. Het zou verkeerd zijn om dit album te omschrijven als “world music”, zo zijn de nuances en kleuren die het zijn eigen karakter geven: laten we zeggen dat het Sophie Alour is, en het geeft me zin om haar vorige albums te gaan beluisteren.
© Jean-Pierre Goffin (vrije vertaling: Jos Demol)
Een samenwerking JazzMania / Jazz’halo
