Soft Machine - Høvikodden 1971
S
Cuneiform Records / Mandaï
Deze 4-CD box van Cuneiform Records geeft ons de kans om alle concerten te beluisteren die Soft Machine gaf op 27 en 28 februari 1971 in Noorwegen in de buurt van Oslo (merk op dat er in 2009 al een schijf is uitgebracht, “Live at Henie Onstad Art Centre 1971”, met het concert van 28 februari.
Met deze nieuwe release krijgen we niet alleen het concert van 27 februari te horen, maar ook een schoner, geremasterd geluid. Op dat moment bestond Soft Machine uit Mike Rattledge (elektrische piano en orgel), Elton Dean (saxofoons), Hugh Hopper (bas) en Robert Wyatt (drums en vocale effecten), misschien wel de meest avontuurlijke en opwindende line-up in de geschiedenis van de band.
Ze waren uitgebreid aan het toeren in Europa en waren een paar weken eerder in België geweest (twee data in Théâtre 140 in Brussel en een in het Conservatorium van Luik). Het album 'Fourth' was net uitgebracht in februari, kort na 'Third' (door velen beschouwd als hun absolute meesterwerk), uitgebracht in juni 1970.
De band had de zang en de 3-4 minuten durende psychedelische nummers van de eerste twee albums achter zich gelaten ten gunste van lange, door jazz geïnspireerde instrumentale nummers, een nieuwe richting die Robert Wyatt, die Soft Machine zes maanden later verliet om Matching Mole te vormen, in beroering bracht.
Laten we terugkomen op deze twee concerten, die erg op elkaar bleken te lijken (de setlijsten waren vrijwel identiek; alleen de improvisaties verschilden, maar slechts een klein beetje). Het repertoire bestond bijna uitsluitend uit tracks van de 'Third' en 'Fourth' albums, plus twee niet eerder uitgebrachte tracks ('All White' en 'Pigling Bland') die ruim een jaar later op het 'Fifth' album zouden verschijnen.
De nummers werden vaak ingeleid door lange improvisaties, waarbij keyboards en saxofoon centraal stonden. Degenen die Soft Machine in die tijd hebben kunnen zien, herinneren zich een band die het ene nummer na het andere speelde (soms onherkenbaar tot de paar seconden dat het hoofdthema werd gespeeld) en nauwelijks een dialoog aanging met hun publiek, dat meeging in deze houding.
De sfeer was serieus, mysterieus, zelfs deprimerend. Maar de muziek, zoals deze box bewijst, was rijk, avant-gardistisch voor die tijd (en nog steeds opwindend vandaag de dag), nooit voor de makkelijke weg kiezen en altijd verder willen gaan.
Een uitzonderlijk document.
© Sergio Liberati (vrije vertaling: Jos Demol) – NL)
In samenwerking met JazzMania
