Sidney Bechet 1952-1958
S
Frémeaux & Associés
Wat roept de naam Sidney Bechet op bij iedereen onder de zeventig?
“Petite Fleur”, en dan? En wat als we je vertellen dat Coltrane het geluid van Bechet bestudeerde, dat Ellington hem in de jaren 1920 voor zijn orkest inhuurde, dat hij rellen veroorzaakte in Parijse concertzalen - twee miljoen franc schade na zijn optreden in de Olympia in 1955, zeven gewonden... Bechetmania kende geen grenzen in de jaren 1950.
De concerten die zijn opgenomen op de drie “Live in Paris” discs in de onmisbare Frémeaux & Associés collectie dateren uit dit decennium: Salle Pleyel, Olympia vooral, maar ook het Théâtre Cyrano in Versailles, en, dichter bij huis, de Wereldtentoonstelling van Brussel in 1958 (voor dit concert werd Bechet uitsluitend omringd door Amerikaanse muzikanten: Buck Clayton op trompet, Vic Dickenson op trombone...).
De toon was gezet zodra het orkest de zaal binnenkwam, en het uitzinnige publiek begroette de musici met geroep en applaus dat uitgroeide tot een crescendo naargelang de roem van de nieuwkomers: Claude Luter spant de kroon, maar er is ook Guy Longnon, Benny Vasseur... Deze drie niet te missen concerten, “Petite Fleur” (drie versies), “Les Oignons”, “Saint Louis Blues” en “Muskrat Ramble”, opgenomen tussen '52 en '58, zijn kostbare schatten in de geschiedenis van de jazz, en de aantekeningen in de box zitten boordevol anekdotes.
Net zo onmisbaar als de films van Chaplin, de romans van Camus of de schilderijen van Picasso.
© Jean-Pierre Goffin (vrije vertaling : Jos Demol)
In samenwerking met JazzMania
