Satoyama - Magic Forest

S

Auand

Het nieuwe album van het Italiaanse kwartet Satoyama begint met de geluiden van het tropische regenwoud, althans zo zou de muziek kunnen klinken voor de oppervlakkige luisteraar. Echo’s van druppels, en wegstervende vogelgeluiden.

Het intronummer is echter genaamd Plastic Whale en biedt ons (zoals het tekstboekje vermeldt) een blik op het strand: schelpen, schildpadden en zeewier, maar ook de yoghurtbakjes, plastic vorken en flessen. Allemaal terug te vinden in de maag van de walvis. In het volgende nummer (One Part Per Million) verplaatsen we ons naar de miljoenenstad waar we worden geconfronteerd met die eeuwig grijze wolk die als een deken over de stad hangt: de smog.  En weer een nummer later komen (o.a.) de toenemende droogte en het smelten van de poolkap aan de orde. 

De klimaatcrisis is het onderwerp van de dag. Het valt te verwachten dat dit thema ook zijn weerslag krijgt in de muziek. Satoyama, een in 2013 opgericht trompetkwartet dat is vernoemd naar de Japanse term die wordt toegepast op de grenszone of het gebied tussen de uitlopers van de bergen en het akkerland, heeft een heel album uitgebracht waarin de uitputting maar ook de fragiele schoonheid van de natuur centraal staat.

Hoe eenduidig het thema ook is, Satoyama brengt continu een nieuw perspectief. Het ene moment worden we meegetrokken in een trance die wordt opgewekt door het machinematige slagwerk van Luttino in combinatie met de zweverige gitaarakkoorden van Russano, het andere moment bewegen we ons op de golven van de openhartige verteller Benedetto, voortgedreven door de hypnotiserende brushes en melancholische baslijnen van de ritmesectie.

Het meesterstuk van het album heet Winter Rise. Een fonetische verwijzing naar de cyclus van Schubert? Misschien, maar vooral een persoonlijk document. “In mijn rusteloosheid zoek ik naar de verstilde winter. Het deel van mezelf dat deze weg al honderden jaren geleden heeft afgelegd”, aldus de verteller in het cd-boekje. Het stuk biedt ons een meditatieve muzikale vertelling die op zeker moment herinneringen oproept aan het iconische werk van de Italiaanse filmcomponist Ennio Morricone. Als alle instrumenten harmonisch samenkomen maken we kennis met de idylle die de band nastreeft. Deze is echter van korte duur. De reis eindigt onvermijdelijk in de weerbarstige wanorde van alledag. Een magische ontgoocheling.

© Robin Arends

Musici:

Luca Benedetto - trompet
Christian Russano - gitaar
Marco Bellafiore - contrabas
Gabriele Luttino - slagwerk
Violetta Desiati - zang (op Dry Land)
Tamba Salif - zang (op Dry Land)

Opnames:

10-14 januari 2019 in de Bombanella Soundscapes Studio in Maranello
Mix van de hand van Davide Cristiani
Gemastered door Andrea Suriani