Sal La Rocca – Shifted
S
el NEGOCITO/Igloo
Tijdens Gent Jazz gaf Sal La Rocca de voorbije zomer een voorsmaakje van wat hij achter de hand hield. Dat hij met dit programma vanaf volgende week een Jazz Lab tournee aangeboden krijgt, gevolgd door een Jazz Tour van Les Lundis D’Hortense in januari, is niet verwonderlijk.
Veteraan Sal La Rocca (1961) verdiende zijn jazzsporen bij onder meer Toots Thielemans, Nathalie Loriers en Philip Catherine. Daarnaast was hij nooit te beroerd om af en toe vreemd te gaan in het popwereldje. Wat hij echter niet uit het oog verloor, was contact te onderhouden met de jongere generatie. Wie zo regelmatig aan zijn zijde opdook, was pianist Pascal Mohy, die trouwens ook al te horen was op La Rocca zijn vorige cd bij Igloo (‘It Could Be The End’, 2012). Deze tandem krijgt nu het gezelschap van drummer Lieven Venken en saxofonist Jeroen Van Herzeele.
‘Shifted’ is de titel van de openingstrack en meteen worden de pionnen razendsnel doorgeschoven tussen de vier spelers onderling. Ze zijn duidelijk niet de studio ingedoken om er een gezapig onderonsje van te maken. Na een korte peptalk neemt Van Herzeele het roer in handen en drijft de snelheid op. Een knallende opener zoals dat heet.
In scherp contrast volgt het introspectieve ‘Waiting’, gecomponeerd door Lieven Venken. Met een Van Herzeele die zich als een ware kameleon aanpast en heen en weer schuifelt tussen zijn drie metgezellen. Dat onderhuidse spanningsveld vinden we terug in het daaropvolgende negen minutenlange ‘Psalm’, een nummer van Van Herzeele. De meest spirituele kant van Coltrane weegt hier door. Met een Mohy die zich helemaal inleeft en er nog een extra dimensie aan toevoegt. Heel sterk allemaal en dan zijn we nog maar zeventien minuten ver.
In ‘Cache-Cash’ is het gasttrombonist Phil Abraham die Van Herzeele aanspoort tot nieuwe uitdagingen terwijl Mohy in ‘Ragga’ de kans grijpt om de piano in te ruilen voor een Wurlitzer. Een van de meest kubistische stukken. Op het programma tevens een hectische versie van ‘Syndrome’ (Carla Bley) aanvankelijk getekend door een hyper gedreven spel tussen bassist en pianist maar het duo wordt al snel bijgebeend door Van Herzeele en de continu aanwezige Venken.
Wie erbij was in Gent (waar Erik Vermeulen weliswaar de plaats innam van Mohy) weet ondertussen dat dit een kwartet is dat live heel elastisch te werk gaat en continu laveert tussen verschillende invalshoeken. Spannend over de ganse lijn.
Musici:
Sal La Rocca: contrabas
Pascal Mohy: piano
Jeroen Van Herzeele: saxofoon
Lieven Venken: drums
Interview in het magazine Le Jazz D’Hortense (Frans): LEES HIER
© Georges Tonla Briquet
