Rembrandt Frerichs Trio – The Contemporary Fortepiano

R

Jazz in Motion

Op zijn nieuwe cd gaat de Nederlandse pianist Rembrandt Frerichs de uitdaging aan om jazz te spelen op instrumenten uit de achttiende (fortepiano) en negentiende (harmonium) eeuw. Toch valt ‘The Contemporary Fortepiano’ volledig onder het etiket jazz(improvisatie) en niet onder third stream of klassiek.

Het hele verhaal achter Frerichs zijn fascinatie voor de fortepiano kan je lezen in het interview op Jazz’halo (HIER). Daarin verneem je ook dat hij al een aantal jaar werkt aan dit project en dat het niet zal stoppen bij deze ene cd. Met Vinsent Planjer (percussie) en Tony Overwater vond hij de gepaste partners om zijn akoestisch klankideaal op punt te stellen en samen de studio in te trekken. Deze laatste bespeelt trouwens eveneens een oud instrument, namelijk de violone, een voorloper van de contrabas.

Wat meteen opvalt van bij de eerste noten is de snaarfijne klank van de piano. “Recorded in 256fs DSD” staat op de hoes vermeld. Meer details hierover zijn te vinden op www.nativedsd.com. De drie muzikanten leverden elk een aantal composities. Er staat tevens een cover op de setlist, het aan Herbie Hancock ontleende ‘Butterfly’.

Het eerste nummer is zenuwachtig uitgewerkt maar wordt in toom gehouden door de zachte percussie van Planjer. ‘Escher’ sluit aan bij filmsoundtracks zoals deze van Nino Rota en Yann Tiersen. Via Hancocks ‘Butterfly’ lijken ze het geheel in te kleuren met vederlichte latin-tinten. De specifieke klank werd hier bekomen door te werken met een versie van “prepared fortepiano”. Met ‘Madam Bayati’ belanden we dan in meer Arabische toonaarden terwijl ‘Offering’ een uitstap aanbiedt naar Oost-Europese regionen bijna helemaal à la Tigran Hamasyan. ‘Le Badinage’ is een referentie naar de barok.

‘A Long Story Short’ is een oefening om impressionisme te laten overvloeien in kinetische en hedendaagse jazz. ‘Snip’ klinkt als een sterke knipoog naar Brad Mehldau. In ‘Mondriaan Tracks Nr.10’ is er ruimte voor een meer avant-gardistisch experiment, zij het nog steeds met uiterst transparante klankzuiverheid. Planjer steelt de show in ‘Hak En Tak’ waar hij een Afrikaanse “log drum” bespeelt die klinkt als een “hang”. De typische harmoniumklank levert in ‘Up And Down’ een semi-sacraal sfeertje op.

Zo heeft elk nummer wel een heel aparte sfeer. Vijftien “tableaux vivants” in totaal. Frerichs trapt niet in de val om virtuoos en technisch uit te pakken met dit unieke instrument. Hij speelt als jazzpianist. Een zeer eclectisch project maar zeker nooit een “art for art’s sake”.

Aansluitend kan je ook eens luisteren naar Bram De Looze zijn ‘Piano e Forte’ (Fuga Libera, 2017) waarop hij veel verder gaat en hiervoor drie verschillende oude modellen gebruikt (ook Piano's Maene).

MUSICI:

Rembrandt Frerichs: fortepiano, harmonium
Tony Overwater: violone
Vinsent Planjer: percussie

Rembrandt Frerichs Trio – The Contemporary Fortepiano

R

Other