Ratti – Theta

R

Barly Records

Net als op zijn vorige cd verschuilt de Italiaanse multi-instrumentalist Roberto Di Blasio zich opnieuw achter het pseudoniem Aniello Perduto voor het debuut van Ratti, zijn trio met gitarist Antonio Pio Ciaramella en contrabassist Giulio Izzo.

Zelf omschrijft het trio zijn actieterrein als een project rond jazz en rock. Al improviserend doorbreken ze de codes van beide stijlen en hanteren daarbij een gezonde zin voor experimenteerdrift. Soms stapvoets en dan weer wat energieker zoeken ze toenadering tot elkaar. Ze wisselen snedige uithalen en chaotische patronen af met meer getemperde sfeerbepalingen. De zeven minutenlange openingstrack ‘Hamelin’ bevat het allemaal met zelfs enkele surftinten als extra. Nog best te omschrijven alsof Marc Ribot een nieuwe soundtrack zou schrijven voor David Lynch zijn ‘Blue Velvet’.

Het ultrakorte ‘Achab’ staat bol van schijnbewegingen die variëren van directe aanval tot al even snelle terugtocht. ‘Cremisi’ is het moment waarop ze alles op dynamische wijze richting progrock verschuiven. De kortstondige bigbang bij de aanvang van ‘Bad Omen’ is het startsein voor een ongeregelde zoektocht naar de donkerste kanten van parallelle universums gebaseerd op hoekige impulsen. Dat contrabassist Izzo vakkundig overweg kan met de strijkstok horen we in het staccato opgebouwde ‘Fischerle’.

Buitenbeentje in het geheel is ‘Memories’ waarbij ze het onderling gekrakeel ombuigen tot een stukje alternatieve kamermuziek. Knap! Eindigen doen ze met een poëtisch stukje à la Benjamin Sauzereau dat uiteindelijk toch weer evolueert naar een pittige outro voortdrijvend op diverse ritmen.

Een gepaste soundtrack om het doolhof à la Maurits Cornelis Escher te ontcijferen dat afgebeeld staat op de hoes. Zeker niet uitsluitend bestemd voor aficionado's van doorgedreven improvisatie.

© Georges Tonla Briquet

Musici:
Aniello Perduto (Roberto Di Blasio): altsaxofoon, sopraansaxofoon, drums
Antonio Pio Ciaramella: gitaar
Giulio Izzo: contrabas

BANDCAMP