Quartet Diminished – Deerand

Q

Moonjune

Het label Moonjune, gastmuzikanten Tony Levin en Markus Reuter, een suite van vijfentwintig minuten en drie aanvullende nummers die afklokken tussen negen en vijftien nummers. Als dit niet het betere progwerk is. En inderdaad, Quartet Diminished levert met ‘Deerand’ een sterk staaltje in het genre af.

Quartet Diminished werd opgericht in 2013 door Iraanse gitarist Ehsan Sadigh. ‘Deerand’ is het vierde album en verwijst naar de term die in het Perzisch toonlengte betekent.

De titeltrack is een suite onderverdeeld in vier hoofdstukken waar het hele gamma van stijlelementen eigen aan deze stroming in vervat zitten. Een langzaam aanslepende sfeerschepping met zowel spacy als uitgerokken lijnen van gitaar en basklarinet gekoppeld aan parallellen met de soundtracks van John Carpenter vormt de eerste kennismaking. Repetitieve toetsenpatronen en beheerste gitaaraccenten zorgen nadien voor een verdere uitbouw. Een extra gitaarsolo breekt alles open om vandaar de grensgebieden tussen prog, avant-garde en aanverwante vertakkingen af te tasten, allemaal op verwonderlijk kamerniveau. Nog meer rubato en minimalistische patronen volgen in het drieluik dat de suite afsluit.

Wie kan rekenen op Tony Levin en zijn Chapman Stick samen met Markus Reuter, de grootmeester van de Touch Guitar, moet toch wel van goeden huize zijn zoals dat dan heet. Quartet Diminished is dat ook. ‘Deerand’ ligt helemaal in het verlengde van Pink Floyd met af en toe een link naar Yes en zelfs Mike Oldfield (‘Allegro per il Ré’!). Tekenend is de steeds onderliggende dreigende toon door de ritmische structuren te laten vervagen tot minder vertrouwde ontwerpen. Alhoewel Sadigh het basismateriaal aanreikte, worden de zes muzikanten gecrediteerd als componist, wat wijst op het grote aandeel van improvisatie.

Tegenwoordig zijn er veel groepen die met dergelijk materiaal onterecht onder de noemer jazz geplaatst worden. Schuif tevens alle hippe ambientgroepen gerust opzij. Quartet Diminished is “the real thing” die het beste uit beide genres weet te combineren zonder in academisme of “art for art’s sake” te vervallen. Ze opteren eerder voor het principe van weglaten dan voor opvullen. Zeker ook voor fans van Bohren & der Club Of Gore en voor wie bijvoorbeeld ‘Anthropomorphic’ van The Mount Fuji Doomjazz Corporation in huis heeft.

© Georges Tonla Briquet

Musici:
Ehsan Sadigh: gitaar
Mazyar Younesi: piano
Soheil Peghambari: basklarinet, sopraansax
Rouzbeh Fadavi: drums
+
Tony Levin: electrische bas, Chapman Stick
Markus Reuter: Touch gitaar, soundscapes

BANDCAMP
https://moonjune.com/
https://www.quartetdiminished.com/