Qb - Rond

Q

Suite/Qeerecords

Anderhalf jaar na het debuut dat in alle stilte verscheen, is er nu een opvolger waar net wat meer ruchtbaarheid aan gegeven wordt. Gitaristen Benjamin Sauzereau en Quentin Stokart verwelkomen de luisteraar wederom in hun wondere wereld van akoestische esthetiek.

Benjamin Sauzereau kennen sommigen hopelijk reeds van groepen als Philémon, le chien qui ne voulait pas grandir, Easy Pieces, Hendrik Lasure Warm Bad, Les Chroniques de l’inutile en Jens Maurits Orchestra. Quentin Stokart bracht op zijn beurt net een nieuwe cd uit met Edi Olvitt, vormt het duo mq met sopraansaxofonist Mathieu Robert en is daarnaast actief in parallelle underground kringen. Ze kruisten elkaars pad een paar jaar geleden in Brussel en bleken eenzelfde interesse te hebben voor akoestische gitaren. Er volgden wat sessies met aansluitend een cd en een enkel concert. Niet dat er geen vraag was maar ze wilden het allemaal zo fris en intiem mogelijk houden. Met het vervolg zetten ze de deur schoorvoetend open naar het publiek maar nog steeds met eenzelfde doel voor ogen: spelen voor het plezier zonder enige vorm van druk. Dit alles om de context van ‘Rond’ wat te situeren.

Beide heren hanteren elk een verschillend type van gitaar. De ene gebruikt een manouche-model terwijl de andere een meer traditionele gitaar bespeelt. Wie wat speelt, laten we de luisteraar zelf even raden. In de americana getinte openingstrack is het stereo-effect het sterkst en kan je het best beiden onderscheiden. We verklappen nog dat in ‘Vingt Et Un’ het Django-accent het meest expliciet naar voor komt terwijl ‘E.Smith’ baadt in een licht folky kleurtje. Dit laatste is trouwens een ode aan singer-songwriter Elliott Smith waar ze alle twee enorm fan van zijn. Een licht zuiders tintje valt te ontwaren in ‘La Deviation’, een nummer dat Sauzereau op een gelijknamige kunstenplek in Marseille schreef. De afsluiter is dan weer een herwerkte versie van de opener, ‘The Last Laugh’.

‘Rond’ bevat zo in totaal tien snapshots met telkens een aparte sfeer. Wat ze wel gemeen hebben, is dat er steeds een melodielijn in vervat zit alsof er nog een tekst bij geschreven zal worden. Enkel in twee korte interludiums met de bij elkaar passende titels ‘L’Amont’ en ‘L’Aval’ wagen ze zich even buiten hun vertrouwd kader aan de hand van wat spielereien. Het draagt bij tot het ambigue karakter van de cd. Vandaar ook de keuze van de titel, ‘Rond’. Je kan deze zowel in het Frans als in het Nederlands lezen en telkens heb je de keuze van verschillende betekenissen. De continue paradox van transparant en ongrijpbaar die zo overal opduikt.

Wie zich de cd aanschaft, moet ook letten op de tekst die binnen de sleeve gedrukt staat. Deze verschilt bij haast elke release met verwijzingen naar muziektermen. Bij ons waren dat “open strings” en “ledger lines”. Een extra bewijs dat ‘Rond’ veel meer bevat dan wat je aanvankelijk zou denken.

© Georges Tonla Briquet

Musici:

Quentin Stokart: akoestische gitaar
Benjamin Sauzerau: akoestische gitaar

https://sauzereau.wordpress.com
www.suitethelabel.com
https://quentinstokart.wixsite.com/quentinstokart