Philipp Rüttgers - Twists of H.C. Andersen’s Untaped Fairy Tales
P
Zennez
Pianist Philipp Rüttgers werd in 2018 door een jury van het North Sea Jazz Festival uitgekozen voor een compositie-opdracht. Net zoals een van zijn voorgangers, gitarist Reinier Baas, heeft Rüttgers gekozen voor een muzikaal sprookje. De Duitse pianist heeft hiervoor een selectie gemaakt uit het werk van Hans Christian Andersen. Andersens vertellingen vormden een belangrijke houvast voor Rüttgers tijdens zijn Berlijnse jeugd in de roerige jaren tachtig.
In zijn onlangs verschenen album Twists of H.C. Andersen’s Untaped Fairy Tales ontvouwt hij, bijgestaan door vocaliste Heidi Heidelberg, violist Oene van Geel, cellist Jörg Brinkmann en slagwerker Mark Schilders, in zes muzikale vertellingen zijn maatschappijkritische blik. Zoals de sprookjesverteller de componist, naar eigen zeggen, de ogen heeft geopend naar een “diep gelaagde, humoristische en tijdloze wereld”, zo voert Rüttgers zelf zijn luisteraar mee naar een angstwekkende kosmos waarin betovering, magie en de dagelijkse, niet zelden duistere, realiteit amper van elkaar te onderscheiden zijn.
The Mermaid, dat begint met een impressionistisch verklankte toverspreuk, voert ons gaandeweg naar bovengenoemde diepere lagen van de grote verteller, de geestelijke vader van de zeemeermin in de baai van Kopenhagen. Zoals het mythische schepsel uit de zee de stuurmannen op de klippen joeg, zo lokt Heidelberg de luisteraar met haar hoge klanken ver weg van het hier en nu.
In Mirror of the Wicked jagen Rüttgers en zijn muzikale sprookjesvertellers ons met repeterende akkoorden en stokslagen op en sleuren de nietsvermoedende luisteraar vervolgens mee in een onrustige nachtmerrie. “In het verdraaide portret van deze demon wordt het menselijke gevoel een kwelling. Lief kind pas toch op! De spiegel zoekt je ogen!”.
De echo’s van de wrede spiegel wervelen door in het daaropvolgende She is Good For Nothing waarin Heidelberg zich, op de woeste golven van het opzwepende slagwerk en de op hol geslagen snaren en toetsen, ontpopt tot een ware volgeling van Nina Hagen, de zangeres die zo beeldbepalend was in de jonge jaren van de componist.
In het slotdeel, Where Roses Bloom So Sweetly, komt dan uiteindelijk het lang en gelukkig want daar wacht het Christuskind…maar helaas heeft “niemand begrepen dat de Roos naar de wereld is afgedaald”.
Een sprookje zonder “lang en gelukkig”, maar al met al een waardig NSJF- document.
© Robin Arends
Bezetting:
Philipp Rüttgers: piano, toetsen,
Oene van Geel: viool, quintone (5-snarige viola),
Jörg Brinkmann: cello,
Mark Schilders: slagwerk,
Heidi Heidelberg: zang, gitaar
