Or Bareket – 33
O
Yellow Bird
Hij wordt de laatste tijd opgehemeld als een van de beste contrabassisten van zijn generatie. Met ‘33’ bevestigt de drieëndertigjarige Or Bareket niet helemaal de hype.
New York blijft “the place to be” voor wie zich wereldwijd in de kijker wil spelen. Or Bareket had dat duidelijk door en zette de stap. Zowat tien jaar later duikt zijn naam stilaan overal op. In 2017 bracht hij zijn eerste visitekaartje uit (‘ob1’). En dan is er nu het vervolg.
‘Still Searching’ is een gepaste titel voor de iets minder dan zes minutenlange openingstrack. Drummer, bassist, gitarist en pianist strooien gretig noten om zich heen en gaan daar mee aan de slag. Allemaal heel intens en haast zenuwslopend, elkeen spelend op de vingertoppen, zeer 2019 en vooral uiterst New Yorks. Het potentieel is er. Meteen nadien schakelen ze echter over op een heel wat rustigere flow met vooral gitarist Shachar Elnatan in een hoofdrol. Het zou ons niet verwonderen indien hij grote fan is van zowel Philip Catherine als Gilad Hekselman. Hij weet heel precies hoe best een lyrische toon te koppelen aan wat meer rafelige contouren.’Reginia’ start op een Afrikaans ritme, alsof er een ngoni in het spel is. Een verbasterde vorm van Mali-blues die stilaan evolueert naar een meer stedelijk karakter door een urgente ondertoon gestimuleerd door de contrabas. Pianist en gitarist zorgen voor een directe omleiding naar de dichtst bij zijnde jazzclub waar een jamsessie aan de gang is.
Minder spannend is het latin-getinte ‘Zamba De Argamonte’ (een Argentijnse standard) waarin Bareket zijn snaren koppelt aan de stembanden van Camila Meza. Een aangenaam Braziliaans sfeertje en wendbare vocalen maar een beetje een stijlbreuk hier. Aansluitend is er een link naar klassieke kamermuziek, met een knipoog naar Bach lijkt het wel. De ingetogen sfeer blijft behouden met ‘W Schubert & Troy’ waarin gitaar en toetsen klankkleur bepalen. Wel sterk op het randje van een “passe partout” format zonder diepgaand karakter.
Met ‘Vienna’ lijkt het terug wat spannender te worden maar het blijft toch wat haperen in een GRP-verwante vorm van fusion met veel aandacht voor cymbalen. Van dan af haalt het uitdovend karakter de bovenhand en glijdt alles af naar een open einde.
Een cd met wat kronkels en vertakkingen gesierd door een aantal mooie passages maar niet meteen de opname die je verwacht van dergelijk opgehemeld muzikant. Echte bravoure en durf ontbreken en dat met een pianist als Nitai Hershkovits in de groep. Benieuwd hoe het verder zal verlopen met deze Or Bareket.
© Georges Tonla Briquet
Musici:
Shachar Elnatan: gitaar
Nitai Hershkovits: piano, toetsen
Or Bareket: bas
Daniel Dor: drums
+
Camila Meza: zang, gitaar)
Eden Bareket: baritonsaxofoon
Live
25.05.2019, Flagey (Brussels Jazz Weekend)
