Nicolas Fiszman - Nicolas Fiszman
N
Cristal Records
Het eerste album van Nicolas Fiszman (58) onder eigen naam is wel echt een verrassing. Hij keert hiermee terug naar zijn eerste liefde voor de gitaar. De inspiratie tot dit project kwam er nadat zijn ‘carte blanche’ optreden op Confluent Jazz Namen in 2019 door de coronapandemie niet kon doorgaan. Hij besloot om toch een album te realiseren met al vroeger bedachte en nieuwe composities.
Nicolas Fiszman begon op 6-jarige leeftijd met folkgitaar bij de Belgische gitarist Benjamin Bertrand. Vijf jaar later trof hij Philip Catherine die hem les gaf en waarmee hij op 17-jarige leeftijd na de opname van ‘End of August’ in duo optrad in Berlijn, wat heel recent werd uitgebracht (‘The Lost Recordings’ – lees de recensie HIER).
De sterke band en invloed van Philip Catherine is altijd gebleven en Fiszman was telkens gast bij de verjaardagsconcerten toen Philip 75 en 80 werd.
Nicolas Fiszman bouwde al snel een carrière op als bassist en speelde vanaf 12-jarige leeftijd naast Catherine later ook naast Toots Thielemans, Larry Coryell, de Belgische band Cos en zangeres Maurane. Vanaf zijn zestiende toerde hij met het kwartet van gitarist Christian Escoudé na de opname van ‘Gipsy’s Morning’. Op zijn twintigste werd hij betrokken bij Pili Pili, het Afro Jazz project van Jasper van ‘t Hof en zangeres Angélique Kidjo.
Hij werd over de jaren ook ingeschakeld als producer en begeleider van ronkende namen in de populaire Franse scene (Johnny Hallyday, Patricia Kaas, Manu Katché, Didier Lockwood, Charles Aznavour, Vanessa Paradis en vele anderen). Hoogtepunten waren de samenwerking met de Britse gitarist Dominic Miller (o.a. ‘Absinthe’ op ECM) en sinds 2015 jarenlange optredens met Francis Cabrel. In 2019 vroeg ook Sting hem als basgitarist op zijn ‘My Songs Tour’.
In 2020 vond Fiszman de tijd gekomen om de focus op zichzelf te leggen en verzamelde hij bevriende muzikanten om zijn muziek op te nemen. Daarvoor nam hij terug bij de gitaar als instrument, wat werd vastgelegd in Brussel tussen de 25ste en 29ste september 2020.
Fiszman grijpt terug naar persoonlijke inspiraties, intimistisch van aard en licht melancholisch (Gilles & Issaïah, Gilles & Shangu), brengt er ook stevige fusion ritmes in (Shall We Meet At Breakfast?’, ‘Olaf’, ‘Broken Light’), fraaie ballads (‘Freddy’ met prachtige sax en drums en ‘Mau’ solo gitaar over sax) tot filmische thema’s en weidse soundscapes (‘Are We Done?’, ‘Fast Ride’). Een buitenbeentje is het schitterende ‘Jean-Baptiste & Ivan’ met Philip Catherine en Tuur Florizoone als gastsolisten.
Het openingsnummer ‘Sesiliya’ (Kadja Nin/Nicolas Fiszman) is het enige ontleende werk. Nicola Andrioli schittert op piano en is nog gast op ‘Z & Z’, een bijzonder fusion ontwikkeld thema.
Nicolas Fiszman bracht een geweldig uitgebalanceerde en sterke band van persoonlijkheden in dit album samen. Elk draagt bij op zeer authentieke wijze. In de kern een stuwende mooi onderbouwde ritmesectie van Nicolas Thys op bas en Ziv Ravitz op drums, aangevuld met krachtige en tegelijk fijngevoelige blaasinstrumenten: Olivier Bodson op trompet en Frank Deruytter op tenorsax. Van de 12 nummers neemt de eclectische Arnould Massart er 10 op piano waar, de andere twee, eerder minimalistisch, door Nicola Andrioli.
Nicolas Fiszman levert onder eigen naam een album af dat de vraag oproept waarom hij zolang heeft gewacht om zijn muziek eindelijk te releasen. In ‘Nicolas Fiszman’ manifesteert zich een doorvoelde liefde voor de betere gitaarklank, bezield en exploratief, van impressie tot expressie, verrijkt door een blend van voortreffelijke instrumentale inkleuring.
© Bernard Lefèvre
Musici:
Nicolas Fiszman (gitaar)
Ziv Ravitz (drums)
Nicolas Thys (bas)
Olivier Bodson (trompet, bugel)
Frank Deruytter (tenorsax)
Arnould Massart (piano tracks 2 tot 11)
Nicola Andrioli (piano tracks 1 en 12)
Tuur Florizoone (accordeon track 6)
Philip Catherine (gitaar track 6)
