Mette Henriette – Drifting
M
ECM
Op je vijfentwintigste debuteren met een dubbelalbum bij het befaamde ECM is zowat de natte droom van elke jazzmuzikant in spe. De Deense saxofoniste Mette Henriette bracht het voor elkaar. Acht jaar later presenteert ze het vervolg onder de titel ‘Drifting’.
Na het opvallende debuut in 2015 was het uitkijken naar wat zou volgen. Een nieuwe opname bleef echter achterwege. Niet dat Henriette gewoon nagenoot van haar succesvolle start, integendeel. De compositie-opdrachten stroomden toe vanuit diverse hoeken. Zo schreef ze muziek voor onder meer het Oslo Philharmonic, Documenta14 en een documentaire. In 2021 nam ze zelfs nog een plaat op met Nicolas Jaar (‘Live In The Hague’).
“Na mijn debuut wilde ik alles wat laten bezinken en verder doordringen tot de essentie van de muziek. Het was vooral zoeken naar uitdagingen en toch trouw blijven aan mezelf. Door de uiteenlopende aanbiedingen die ik kreeg, kon dat. Instinct en inspiratie blijven de belangrijkste elementen. Vandaar dat snel een volgend album uitbrengen niet bovenaan het lijstje stond. Terugvallen op automatische piloot is echt niets voor mij. Dat is de reden waarom ik graag samenwerk met wie open van geest is en een duidelijke visie heeft zoals Nicolas Jaar.”
Voor ‘Drifting’ waren dat pianist Johan Lindvall en cellist Judith Hamann. “Twee muzikanten wiens pad ik reeds kruiste in het verleden. Dat de klank van cello en piano perfect passen bij mijn saxofoon speelde mee. Aanvankelijk was het trouwens de bedoeling om deze muziek met een grotere bezetting op te nemen. Door de pandemie was dit uitgesloten. Het grote voordeel was dan wel dat we als trio veel dieper konden gaan.” Zelf is ze te horen op tenorsaxofoon maar ze haalt de meest bevreemdende klanken uit haar instrument. Ondanks het invoegen van deze disparate snippets blijven de eenheid en een serene flow bewaard.
Het eindresultaat is een vijftiendelige collectie van hoofdzakelijk korte snapshots met slechts twee nummers die afklokken net boven de zes minuten. Eenzelfde scenario als op haar debuut (dat maar liefst vijfendertig tracks bevatte). Ook de broze setting en het zachtjes voortdrijven op ijle melodielijnen, al dan niet met repetitieve onderlaag van piano, komen terug. De keuze van ‘Drifting’ als cd-titel is dan ook niet toevallig. “Een begrip dat vele betekenissen kan hebben. In mijn geval refereert het naar een meegaan met de natuurlijke stroom der dingen.”
Een andere referentie is deze naar de Sami-cultuur aan de hand van titels als ‘Ciedda, fas’ (ochtendgloren, opnieuw), ‘Cadat’ (altijd) en ‘Solsnu’ (zonnewende). “Het is zeker geen conceptuele truc maar een heel organisch verloop van omstandigheden. Het is wel zo dat ik mij verder wil verdiepen in de Sami-taal. Daarom trok ik naar het noorden van Finland waar ik een tijd verbleef bij dichteres Inga Ravna Eira. Zij hielp mij met een aantal gedichten te vertalen. Maar zoals eerder gezegd, het verloopt allemaal intuïtief.”
Een jazztrip op kamermuziekniveau maar met een open venster naar de natuur en de cultuur uit het hoge noorden.
© Georges Tonla Briquet
Musici:
Mette Henriette: tenorsaxofoon
Johan Lindvall: piano
Judith Hamann: cello
https://mettehenriette.com/
Live
15.01, 17u15, Flagey (Brussels Jazz Festival)
