Meshell Ndegeocello - No More Water
M
Blue Note
The Gospel of James Baldwin
Meshell Ndegeocello is een vrouw van strijd, maar ook van eerbetoon.
Met 'The Omnichord', dat vorig jaar ook verscheen op Blue Note, en een Grammy won in de categorie 'Best Alternative Jazz Album' (sic!), bracht ze een ode aan zichzelf, puttend uit de archieven van haar overleden ouders en haar persoonlijke herinneringen.
Een strijdlustige vrouw die de achternaam Ndegeocello (“vrij als een vogel” in Swahili) koos als verwijzing naar de strijd die ze voert voor rassengelijkheid en voor de vrijheid om haar seksuele geaardheid te kiezen.
Hier herinnert ze ons aan de New Yorkse schrijver James Arthur Baldwin (1924-1987), die deze strijd al in 1963 aankaartte in een verzameling essays getiteld “The First Next Time” (de Nederlandse vertaling vind je hier).
'No More Water' is een album dat alle thema's uit Baldwins werk oproept, vooral in de "spoken words" die de plaat doorspekken en die in wezen het werk zijn van de Jamaicaanse dichteres Staceyann Chin.
Het resultaat is een album dat uitbundig venijn spuwt, royaal (meer dan zesenzeventig minuten lang)... en met een zeldzame elegantie! Het is nu-soul op z'n best, in dienst van 'great black music', met Meshell die het tempo hoog houdt en zanger Justin Hicks die de rillingen overbrengt...
Een echte class act voor een kleine klap in het gezicht!
© Yves «JB» Tassin (vrije vertaling : Jos Demol)
Een samenwerking JazzMania / Jazz’halo
