Matthias Van den Brande - Fields of Color

M

Fresh Sound New Talent

Ooit mocht ik in het Schiedam Museum een kwartier lang individueel in een apart zaaltje Rothko’s ‘Grey, Orange on Maroon, No. 8’ ‘ondergaan’. Met zijn intense kleurvlakken wil Rothko emoties oproepen. “Als je alleen wordt geraakt door kleurrelaties mis je waar het om gaat", vond hij. "Ik ben alleen geïnteresseerd in het uiten van fundamentele menselijke emoties: tragedie, extase, ondergang, etc.”. Hij gaf niet om kleuren, ook al verwijzen de titels van zijn schilderijen daar wel naar.

In ‘Fields of Color’ zoekt saxofonist Matthias van den Brande die emoties te vertalen naar muziek. Rothko luisterde zelf alleen maar naar Mozart tijdens het schilderen, wat op zich verwonderlijk lijkt en we eerder geneigd zijn de abstracte kunst te associëren met moderne klassieke muziek. En overigens ook wel heel terecht met wat Matthias van de Brande doet: jazzmuziek enten op die indrukwekkende doeken van twee of drie rechthoeken in verschillende kleuren op een egaal gekleurde ondergrond waarmee Rotko eind de jaren vijftig wereldberoemd werd. 

Matthias Van den Brande voelde zich al in zijn jeugd aangetrokken tot Rothko’s kunst en bezocht de recente expo (10 oktober 2023 tot 2 april 2024) in de Fondation Louis Vuitton. Daardoor werd hij geïnspireerd tot het schrijven van de muziek voor zijn nieuwste album ‘Fields of Color’. De titels verwijzen duidelijk naar Rothko’s meesterwerken: ‘Seagram Murals’, ‘Chapel I en II’ (Rothko Chapel), ‘Untitled’ en/of associaties ernaar.

‘Lunar Landscapes’ refereert naar later werk, eerder grijs en zwart-wit dan kleurrijk. ‘Trickling Stardust’ verwijst naar ‘Untitled’ (white, blue and gray – 1962) en benadert Van den Brande muzikaal tweedelig, eerst open en etherisch wat het bovenste wolkachtige wit verbeeldt en overgaand in een groovy deel wat aansluit bij de onderste maar aardse tinten. ‘Yellow Fields’ slaat op ‘Untitled’ (1952-53) wat muzikaal ingevuld wordt over de gele, witte en rode vlakken met thematische wendingen. Na een kort intermezzo met ‘Aeolian Harp’ sluit het album af met de eerder bekende compositie ‘The Subway’ waarbij Van den Brande een link maakt met Rothko’s vroeg werk rond de metro in New York.

‘Fields of Color’ kent vele muzikale lagen van expressieve interactie waarbij sax en trompet elkaar uitdagen en tegelijk versmelten tot een diepzinnige dialoog, perfect aangevuld met fijne accenten van bas en drums.

© Bernard Lefèvre

Musici:
Matthias Van den Brande (tenorsaxofoon, fluit),
Jean-Paul Estiévenart (trompet),
Tijs Klaassen (bas),
Wouter Kühne (drums)

Concertagenda 2025
26.03 - Platform Jazz, Bernaerts (Antwerpen)
03.05 - Jazz Station (Brussel)
08.06 - Jazz in Duketown (Den Bosch, NL)
22.06 - Zeeland Jazz Festival (Middelburg, NL)