Manuel Hermia - Freetet

M

Igloorecords.be

Vrijheid. Een begrip dat tegenwoordig regelmatig onder druk staat, al is het maar omdat eenieder er een eigen opvatting op na houdt. Er zijn net zoveel definities van vrijheid als wegen naar en van Rome. En toch blijft het interessant om alle nieuwe definities te ontginnen. Neem deze nieuwe loot aan de boom: het Freetet van Manuel Hermia.

De uit Luik afkomstige saxofonist (improvisator, componist en muzikaal ontdekkingsreiziger) Manuel Hermia (° 09-11-1967) heeft besloten zijn nieuwste kwintetalbum Freetet te noemen. Een muzikaal document waarop hij, uiteraard innig verbonden met zijn trompettist Jean-Paul Estévienart, het muzikale spectrum verkent.

Laten we hier niet alle nummers bespreken. Een album als dit is de moeite om in het geheel te beluisteren. Maar als het u aan tijd ontbreekt en u na het verwijderen van het folie niet weet waar te beginnen, dan adviseer ik u, na het ongenaakbare openingsnummer "Serial Joker", waarin we op sublieme, ritmische wijze van hot naar her gaan, door te schakelen naar nummer vijf, te weten, "Scent of a Trio". U hoort mij niet zeggen dat de tussenliggende nummers het luisteren niet waard zijn, geenszins, maar het loont wat mij betreft de moeite om in de beperkte ruimte van een recensie aandacht te vragen voor de juweeltjes. Dit nummer is er een van. Op de flagrante opening door bassist Cabras, volgt Hermia met zijn onheilspellende melodieën en losgeslagen klanken, die worden begeleid door het voorzichtige slagwerk van Lobo.

Schakel van het midden door naar het einde. Luister naar de ballad "Stuck" en u herinnert zich zo mogelijk meer dan u zich wil herinneren. Een bijzondere, melancholische tocht. Beeld u zich in dat de ketting van uw fiets is gebroken. U zet de fiets op slot en loopt naar het dichtstbijzijnde station, ruim zes kilometer verderop. U wandelt door een voor u onbekend gebied. Natuurlijk wenst u hier niet te zijn, maar wat u ervaart is prachtig. Hermia en Estévienart weten elkaar hier prima te vinden en tezamen vormen ze het prima gezelschap op deze barre voettocht, die per fiets zoveel sneller zou zijn gegaan. De vraag is: wie wil nog verder gaan als het zo prachtig is om vast te zitten?

"Freetet", is dit freejazz? Kent u het nog? De vrijheid die losstaat van elk beginsel? Ik heb me er altijd aan geërgerd, aangezien het zo weinig houvast biedt. Gelukkig is mij deze ergernis op dit album bespaard gebleven. Er zijn zoveel mogelijkheden om de vrijheid te ervaren, en het beluisteren van dit album is er een van. Neem het laatste nummer "Le Temps des Cérises", dat in de ware New Orleans traditie opwaarts naar het einde beweegt. In de geest van Coleman en Cherry worden er dissonante, maar ook worden er harmonieuze koperpartijen gelanceerd. Er gebeurt veel en alles klopt in de freejazz-traditie, en wellicht is het ook voor de meer traditionele jazzliefhebber fijn om naar te luisteren.

Een mooi album om het nieuwe jaar mee te beginnen.

© Robin Arends

Bezetting :

Manuel Hermia Saxofoon
Samuel Blaser Trombone
Jean-Paul Estévienart Trompet
Manolo Cabras Contrabas
João Lobo Slagwerk

Geproduceerd door: Jackal Productions
Opgenomen in studio Pyramide
Gemixt door: Manolo Cabras
Master door: Daniel Léon

https://manuel-hermia.com/index.php/fr/