Lucian Ban – Ways Of Disappearing
L
Sunnyside Records
Pianist Lucian Ban ontsnapte evenmin als zovele anderen aan de wetmatigheden opgelegd door het Covid-19 virus en bracht in die context een (eerste) soloplaat uit.
Hiervoor keerde Ban terug naar zijn geboortestreek Transsylvanië en meer bepaald de (concert)hal van het Baroque Palace in Timişoara. Voeg daarbij dat hij een Bösendorfer ter beschikking had en we hoeven niet verder uit te weiden over de speciale klankkleuren.
‘Ways Of Disappearing’ bevat twaalf eigen “instant” composities aangevuld met werk van Carla Bley en Annette Peacock. Daar waar Ban in het verleden expliciet de nadruk legde op volksmuziek uit zijn land van origine met Bartok als groot voorbeeld, sijpelen deze invloeden hier minder nadrukkelijk door. Klassieke kamermuziek uit de twintigste eeuw haalt meer de bovenhand maar wordt wel vakkundig verrijkt met improvisatie. Kortom, een uitgepuurde versie van zijn eerdere opnamen die verwijzen naar de Roemeense componist George Enescu met links naar wat hij uitbracht met zijn Elevation Group. Hij gebruikt al deze ervaringen om nieuwe thematische parameters te creëren.
Zelf citeert hij als zijn grote voorbeelden Thelonious Monk, Andrew Hill, Paul Bley en Keith Jarrett. Parallellen die wel ergens kloppen maar we horen vooral Lucian Ban zelf die de cd-titel telkens op een andere manier illustreert. Soms is dat door een vorm van muzikaal pointillisme aan te wenden, dan weer door de focus te leggen op de linkerhand. Hij introduceert tevens al eens een pingpong spel tussen linker- en rechterhand terwijl melodieuze lijnen in scherp contrast gesteld worden met razendsnelle bebop.
Zo verdwijnt elke keer een aspect om even later terug op te duiken. Alsof hij verstoppertje speelt met de luisteraar. Het levert een knap hoorspel op waarin traditie en modernisme elkaar aanvullen.
© Georges Tonla Briquet
Lucian Ban: piano
