Kjetil Mulelid Trio – Not Nearly Enough To Buy A House (Nederlands)
K
Rune Grammofon, RCD2196/RLP3196
Eind oktober verscheen van Kjetil Mulelid Trio (eindelijk!) het debuutalbum dat zich in de intrigerende titel ‘Not Nearly Enough To Buy A House’ mag verheugen. De 9 daarop vastgelegde composities variëren niet enkel qua duur - 1:34 slechts duurt het openingsnummer, het langste stuk klokt af op 7:12 – maar evenzeer qua inhoud en opbouw.
‘Entrance’, toepasselijke naam voor de eerste track van een album, heeft onmiddellijk een verrassing in petto: immers, de melodie die zich ontvouwt wekt de indruk dat men eigenlijk het einde van een stuk hoort, waardoor men betreurt het voorafgaande te hebben gemist. Terwijl die compositie wel degelijk op zich staat.
‘Fly, Fly’ is een heel aanstekelijk en krachtig stuk waarin het trio steeds sterker opstuwt, tot ongeveer anderhalve minuut voor het slot een verstilling optreedt, Mulelid even solo gaat, om even later toch weer door de uitstekende ritmesectie die Winther en Hegge vormen naar het slotakkoord te worden begeleid.
‘Children’s Song’ klinkt dan weer bijna als een stukje klassieke muziek. Resoluut kiest men voor een meer intieme aanpak, met bij momenten echter klaterend pianospel dat subtiel wordt bijgekleurd door Hegge die hier bijzonder inventief is, en door het borstelwerk van Winther.
Losten die eerste drie stukken al heel wat verwachtingen in, zeer interessant wordt het echt met ‘You Stood There In Silence, Having No Words’: de pianist nu eens aftastend op verkenning, dan weer doortastend het leidmotief spelend; Winther onvermoeibaar alle onderdelen van zijn drumkit verkennend; en Hegge die zijn bas als het ware zelf laat peinzen over de meest aangewezen plaatsen voor zijn uitgekiende noten. Van hetzelfde hoog niveau is ook ‘C & R’ dat zich laat beluisteren als een oefening in collectieve improvisatie: Mulelid slaat schijnbaar willekeurig enkele toetsen aan, laat zijn vingers ook aan wat snaren binnenin het instrument wrijven; Winther intussen sporadisch op een kleine gong of met drumstick over de cymbalen krassend…
Onmerkbaar glijdt men over in ‘From Someone Else’s Point Of View’, een stuk waarvoor men binnen een gelijkaardig klankenlandschap als daarnet wandelt. Winther, in een uitgesproken rol, geeft middels vooral het aantikken van cymbalen en met tussendoor roffels, op vindingrijke wijze extra glans aan het uitgepuurde pianospel; een voorzichtige Hegge brengt heel zorgvuldig en spaarzaam accenten aan.
‘Time/Breadth’ doet mij door de sfeer en door de manier waarop de drie muzikanten hier hun instrumenten aanwenden, een ogenblik denken aan fragmenten die Morricone in zijn soundtracks voor westerns van Sergio Leone leverde bij scenes waarin de (anti)held vanop daken dreigt te worden neergeschoten. Hegge, met strijkstok over de snaren van zijn bas glijdend, zorgt voor een fundament onder een ogenschijnlijk wankel muzikaal bouwwerk.
Na de voorgaande vier stukken, die bij elke luisterbeurt steeds meer van hun gelaagdheid en mysterie prijsgeven en om die reden voor mij absolute hoogtepunten van deze cd vormen, kan ‘Leaving Home’ eerder eenvoudig en rechttoe rechtaan klinken. Het stuk blijkt na meerdere luisterbeurten echter een onverbiddelijke oorwurm...
Met ‘Three Last Words’ resumeert Kjetil Mulelid Trio als het ware de hele cd: de tedere melodielijn waarmee men aanvangt zet de luisteraar op het verkeerde been, want zowat anderhalve minuut later overvalt men hem door een plotse stilte van een 60-tal seconden in te lassen. De mening dat het album zou zijn afgelopen dient echter herzien, want afgesloten wordt toch nog met een laatste fragment collectieve improvisatie.
‘Not Nearly Enough To Buy A House’ is een bijzonder geslaagd debuut van een trio dat meerdere sterke troeven in de hand houdt: composities (alle van Kjetil André Mulelid) die bij elke beluistering nieuwe facetten laten glimmen, uitvoerders die elkaar feilloos aanvoelen en genereus ondersteunen.
Kjetil André Mulelid (piano)
Andreas Skår Winther (drums)
Bjørn Marius Hegge (contrabas)
© Paul Godderis, 3 november 2017