Kameel – Barkas

K

Poplar

Aan bizarre groepsnamen geen gebrek tegenwoordig in de Belgische (jazz)scene. Nieuwste in het rijtje is Kameel. Muzikaal worden de aanvankelijk vertrouwde referentiekaders al snel onderuit gehaald.

Gitarist Patrick Steenaerts, bassist Hans Mullens en drummer Geert Roelofs behaalden hun strepen reeds bij onder meer Mathieu-Vantomme Quartet, Root, Arsenal, Buscemi en Yevgueni. Een bonte achtergrond die tot uiting komt in het repertoire van Kameel.

Door de verwrongen surfsound lijkt het even of we onuitgegeven werk van Compro Oro beluisteren. Maar de drie van Kameel houden duidelijk van verrassende wendingen. Na net geen drie minuten ontaardt alles in een veel heftiger rockidioom, deze maal schatplichtig aan Nordmann. Een kort intermezzo blijkt, om vervolgens weer onstuimig verder te surfen zij het met de nodige halsbrekende toeren. Met ‘Aarsworm’ borduren ze stevig verder op deze inleiding maar het surfaspect wordt wel naar achter geschoven en het geheel verschuift naar progrock-velden. Frank Zappa gekoppeld aan een miniversie van Flat Earth Society. ‘Bangerd’ dobbert verder op een zacht wiegend ritme eigen aan het viervoetige woestijnschip waar de groep naar vernoemd is. De bizarre (gitaar)effecten) à la Arto Lindsay maken de tocht uiterst spannend. Midden een kleine zandstorm zorgt de gitaar zelfs voor een heuse fata morgana. ‘Chameaux Tordu’ klinkt als de soundtrack voor een achtervolgingsscène van brokkenpiloten met heuse Hollywoord-taferelen waarin decors opgeblazen worden. ‘Paris-Dakar’ voor gevorderden. En zo gaat het alsmaar verder, soms angstwekkend desoriënterend om uiteindelijk in een kleurrijke Tiki bar te laten belanden waar je op adem komt nippend aan exotische cocktails.

Drie kwartier lang word je als luisteraar door elkaar geschud en beland je van de West-Californische kust in de woestijn of zelfs in psychedelische ruimteregionen. ‘Barkas’ bevat weliswaar een mash-up van stijlen en genres maar er zit wel degelijk een diepgaande onderlinge verbondenheid in verscholen. Escapisme van een gevaarlijke soort en goed voor zowel rock- als jazzfestivals van het geschifte soort. Misha Mengelberg (aan wiens ‘Met Welgemeende Groet Van De Kameel’ de groepsnaam ontleend is), zou tevreden zijn. Vooral blijven luisteren tot het einde want de mini ghost track is de moeite waard. Ook nog even vermelden dat Micha Volders (The Germans, Gruppo Di Pawlowski) producer van dienst was. Wederom een bewijs dat de combinatie van rock en jazz niet per se moet uitmonden in jazzrock.

© Georges Tonla Briquet

Musici:

Patrick Steenaerts: gitaar
Hans Mullens: bas
Geert Roelofs: drums

Live 2020:
19.03 Café Café - Hasselt
05.04 De Wolwinkel – Geel
31.05 De Wolwinkel – Geel
25.06 MUZECafé – Heusden-Zolder
25.09 Jazzzolder - Mechelen