Jukwaa – Cushion
J
Smeraldina-Rima
Derde release voor Jukwaa en een stijlbreuk met wat voorafging. Excentrieke uitbarstingen blijven achterwege, de focus ligt volledig op introverte klanktaferelen. Uiterst kunstzinnig uitgebracht op vinyl bij het kwaliteitslabel Smeraldina-Rima.
Als grote fan van Keith Jarrett en Bill Evans richtte Thijs Troch indertijd zijn eigen pianotrio op. Niet om in hun voetsporen te treden maar om er een persoonlijke kijk op te kunnen geven. In 2014 verscheen het debuut. Een jaar later volgde ‘Harbinger Of Imminent Ruin’ (2015), deze keer met twee gastmuzikanten (Otto Kokke, Jonas Vandenbossche).
Voor ‘Cushion’ werd een nieuw scenario uitgedokterd. Toch is er nog een overeenkomst met de vorige cd. Net als toen werden twee gastmuzikanten uitgenodigd, bassist Laurens Smet (Ifa Y Xango, Bambi Pang Pang, Nest) en drummer Elias DeVoldere (Nordmann, Kabas). De twee vervullen een essentiële rol over heel de lijn. Op die manier ontstaat er een constellatie van twee trio’s. Om dit basisgegeven uit te werken, zonderden de vijf zich af in het Gentse Kraakhuis (Bijloke). Vier dagen praten, uitproberen, aftasten en ook opnemen met deze ‘Cushion’ als eindresultaat. Zes nummers in totaal, drie op elke plaatkant.
De openingstrack ‘Feodorovna’ (voor wie tsaar Alexander III ooit het eerste Fabergé-ei liet ontwerpen) geeft meteen de toon aan voor wat volgt. Een spaarzaam en minimalistisch spel met klank en ruimte. Heel fysisch allemaal in die zin dat ze elk hun instrument enorm beheersen en het broze kader nooit doorbreken. ‘Tatu’ zou de soundtrack kunnen zijn van een improvisatiemoment tussen muzikanten en dansers. De haast onhoorbare percussiespielereien klinken als schuifelende bewegingen op een houten vloer. ‘Yakhont’ begint met een lange stilte die stilaan opgevuld wordt met snarengetokkel van “prepared piano” en cymbalen die als golvende ijzerplaten een echo voortbrengen.
Kant B vangt aan met repetitief getokkel en percussie (‘Vekselberg’). In het verlengde hiervan volgt ‘Hen’, een andere manier om via geluidseffecten naar een gezamenlijk verzamelpunt toe te convergeren. Alles wordt afgewerkt naar een climax toe waarbij bassen en drums elkaar gradueel opjagen en de piano balanceert tussen deze twee entiteiten.
De dynamische opbouw, de aandacht voor details en de goudkleurige hoes met zeefdruk maken van deze plaat een heus pareltje. Meteen ook een samenwerking met Troika, het collectief dat onder meer maandelijks concerten organiseert in het Gentse At Ouest.
© Georges Tonla Briquet
MUSICI:
Thijs Troch: piano
Nils Vermeulen: contrabas
Sigfried Burroughs: drums
Laurens Smet: contrabas
Elias Devoldere: drums
