Johane Myran & Red Star Orchestra - La Marche du Chien Noir (hommage à Satie)

J

Label Bleu

Het Red Star Orchestra, onder leiding van Johane Myran, is een Franse bigband die in 2009 werd opgericht en relatief weinig te zien is in Frankrijk.

We herinneren ons het optreden op het Jazzfestival van Dinant in 2012, waar het zangeres Olivia Ruiz begeleidde bij jazz standards (er werd toen een plaat uitgebracht door Polydor Universal); voor de fans van Label Bleu: het orkest maakte ook deel uit van het programma ter gelegenheid van de 30e verjaardag van het label in het Grand Théâtre de la Culture d'Amiens in 2016, met Thomas de Pourquery als gastvocalist, en het 'Broadways'-project dat Label Bleu datzelfde jaar uitbracht, toerde langs festivals in Frankrijk.

“La Marche du Chien Noir' is een eerbetoon aan Erik Satie, een origineel idee om een componist die bekend staat om zijn pianowerken te vieren met een 18-koppig orkest. Het is dubbel origineel omdat de composities van Satie worden afgewisseld met “promenades”, drie stukken van Johane Myran die de route van Satie door Parijs volgen, tussen “Montmartre” en “Arcueil”. Van de man uit Honfleur vinden we twee van de vier 'Ogives', de Gymnopédies 1&3, de Gnosienne nr3, en een reeks minder bekende composities terug. 

Deze Parijse wandeling was het onderwerp van een levendige show die we ooit in België hopen te zien.

Een indrukwekkend orkest met veertien blazers - drie trombones, een tuba, drie trompetten, twee saxofoons, twee klarinetten, twee fluiten en een hoorn! - Het Red Star Orchestra geeft de muziek van Satie een rijke textuur, kleurt zowel de originele composities als de creaties met fantastische droomvluchten die zowel raken aan Satie's innerlijke zelf als aan zijn gevoel voor humor. 

Als opener - het woord kan hier zijn klassieke betekenis aannemen - begint 'Montmartre' als een schreeuw en loopt uit in een vreemd klinkend hedendaags werk. “Gymnopédies 1” begint zachtjes op de fluit en eindigt in een heerlijk geserveerde kakofonie. 

Het meer sobere “Gymnopédies 3” opent met een wilde solo op tenorsax die het orkest volgt, afwisselend met koortsige uitbarstingen en rustpunten. “Châtelet' is adembenemend, met elektrische gitaar en orkestrale riffs die abrupt eindigen - geweldig! 

Het is een wilde en zeer eigentijdse promenade door de wereld van Satie die zeker de moeite waard is.

© Jean-Pierre Goffin (vrije vertaling : Jos Demol)
In samenwerking met JazzMania