Joan Benavent - O3 Opening
J
Sedajazz Records
Wie een blik werpt op het CV van de in 1983 in Valencia geboren saxofonist Joan Benavent raakt zonder twijfel onder de indruk van de docentschappen, masterclasses en muzikale samenwerkingen.
De tenorsaxofonist heeft de Nederlandse slagwerker Eric Ineke aan zijn zijde in zijn jazztrio, dat gecompleteerd wordt door de Amerikaanse contrabassist Matt Baker. Onlangs heeft het trio op het Spaanse label Sedajazz Records het album O3 Opening uitgebracht.
Op het album staan zeven tracks, composities van Benavent, geïnspireerd door Coltrane, Ornette Coleman, maar ook arrangementen van klassieke composities van Claude Debussy en Enrice Granados. Het album bestaat uit twee duidelijk van elkaar te onderscheiden secties; de eerste vijf nummers worden in trio gespeeld en de laatste twee nummers worden uitgevoerd door een sextet in de traditie van de grote jazzensembles.
Het album gaat adagio van start met het titelnummer Opening met de lyrische tenor van Benavent. Halverwege gaat het roer om en versnelt de ritmesectie het tempo en daar haakt de saxofonist gretig op in. In de finale wordt het thema van de volgende compositie ingezet, de mambo Sira i Xesca. Baker en Ineke gaan een prikkelende dialoog aan met elkaar, terwijl Benavent de muzikale verhaallijn aftast, zonder zich te verliezen in oeverloze solo’s. De keuze voor deze Nederlands- Amerikaanse ritmecombinatie blijkt een gouden greep. Ineke, “The ultimate sideman”, zoals de Amerikaanse sopraansaxofonist/ fluitist Dave Liebman hem ooit noemde, kleurt zich als een kameleon naar ieder daaropvolgende nummer en daarin treft hij Baker aan zijn zijde.
Hoe is dit bijzondere trio tot stand gekomen? Jazz’halo vroeg het aan de saxofonist.
Benavent: “Ik studeerde eerst een jaar aan het Conservatorium van Maastricht, maar vanaf het moment dat ik de muziek van saxofonist John Ruocco leerde kennen, besloot ik om bij hem te gaan studeren. Ik schreef me in bij het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Daar ontmoette ik Eric Ineke. Eric stelde voor om een trio te formeren, zonder piano. Dat deden we, samen met Steve Zwanink, een Canadese bassist die ook in Den Haag woont. Na een paar jaar samen te hebben gespeeld in Nederland en in Spanje, heb ik een aantal composities geschreven die ons in staat stelden om in de richting te spelen waar we naar op zoek waren. Deze stukken refereren aan de muziek van Coltrane, Ornette Coleman en Mark Turner en worden gekenmerkt door ruimte, een sterke melodie en free jazz-elementen. Een paar maanden voor de opnamesessie schakelden we over naar bassist Matt Baker. Hij speelt jazz en klassiek op hoog niveau. Dat inspireerde me om de muziek van twee van mijn favoriete klassieke componisten, Debussy en Granados, te arrangeren.
Uiteindelijk hebben we november 2016 Eric overgevlogen naar Valencia, waar Matt en ik wonen en aldaar hebben we het album opgenomen. Op plaat wilden we het trio-geluid combineren met het geluid van een groter ensemble en vervolgens hebben we als sextet twee stukken opgenomen die zijn geïnspireerd door de Jazz Messengers en het Jazztet van Benny Golson.”
In de sextetnummers gaan de remmen los en klinkt de ingetoomde competitie van een groep jonge honden. Het trompetgeluid van Garcia klinkt uitnodigend en ook Benavents interactie met de overige blazers klinkt inspirerend, maar het triowerk vormt uiteindelijk het muzikale zwaartepunt van dit album. De tenorsaxofonist verkent beheerst de mogelijkheden van zijn instrument en geeft zijn Ineke en Baker alle ruimte om op ontdekkingsreis te gaan.
Benavent: “Geen van de muzikanten in ons trio is gebonden aan conventies en daarmee ontstaat een constante dialoog. We beschouwen de saxofoon, bas en drums als gelijkwaardig in hun bijdrage aan de drie relevante elementen in de muziek: melodie, ritme en harmonie.”
Joan Benavent en zijn trio-leden hebben een mooi muzikaal document weten neer te zetten. Het is te hopen dat het niet bij dit ene album blijft.
© Robin Arends - foto's © Joan Benavent
Musici:
Joan Benavent: tenorsaxofoon
Eric Ineke: drums
Matt Baker: contrabas
Santi Navalon: piano (nummer 6 en 7)
Voro Garcia: trompet (nummer 6 en 7)
Toni Belenguer: trombone (nummer 6 en 7)
