Jean-Jacques Birgé – Animal Opera
J
GRRR
De Franse multi-instrumentalist, sounddesigner, filmregisseur en muzikale omnivoor Jean-Jacques Birgé is met voorsprong de artiest die het verst en het diepst de “rabbit hole” induikt. Zijn nieuwste opname, ‘Animal Opera’ is daar slechts een aspect van.
In 2006 creëerde Jean-Jacques Birgé samen met Antoine Schmitt een “opera”. Een onmogelijk samen te vatten verhaal over honderd (!) communicerende Nabaztag “konijnen” met een “persoonlijke” wil waarvan hier twee versies hernomen worden, ‘NABAZ’MOB des V2’ en ‘NABAZ’MOB des V1’. Telkens gaat het om minimalistische ambient met donkere tinten en een apocalyptische climax voor V2.
Daarnaast is er ‘L’Aube à Shimiyacu/Dawn at Shimiyacu’, opgenomen in het Peruviaanse regenwoud volgens de “liner notes”. Tweeëntwintig minuten veldopnamen met natuurgeluiden en een strikt minimum van eigen aanvullingen.
Verpakt in een knalroze en dubbel uitvouwbare digipack (konijntjes galore op de hoes) met een twaalf pagina’s tellend boekje waarin Birgé zijn wereld en werkmethode toelicht.
We vermelden hier tevens ‘Tchak’ (Klanggalerie) met opnamen uit de periode 1998-2000 die Birgé maakte in gezelschap van trompettist Bernard Vitet. Deze laatste maakte eveneens deel uit van het toenmalige buitenmaatse Un Drame Musical Instantané. Er duiken trouwens nog andere “usual suspects” op.
De cd klinkt anno 2024 even actueel en vooral onklasseerbaar. Een “twilight zone” met daarin barokke dancebeats à la Devo, de meest bizarre bleeps en effecten, ambient gedrenkt in oosterse sferen, repetitieve trancestukken, loungy triphop en trash electrojazz. Is het jazz, rock, avant-garde, pop of een alternatief subgenre? Het is dat en veel meer. Ontregelend over heel de lijn met de ingesteldheid van zowel Monty Python en Jimi Tenor als deze van Telex en het duo Suicide.
In 2025 bestaat het label van Jean-Jacques Birgé vijftig jaar. Benieuwd wat hij daarvoor allemaal in petto heeft. Wie hem niet kent, geeft best absolute voorrang om op verkenning te gaan in de catalogus van GRRR.
© Georges Tonla Briquet
BANDCAMP
http://www.drame.org/2/
http://www.klanggalerie.com/gg477
Jazz’halo recensiie Jean-Jacques Birgé – Pique-Nique Au Labo
Jazz’halo recensiie Jean-Jacques Birgé – Pique-Nique Au Labo 3
