In A Round Trio – In A Round Trio

I

Eigen beheer

Een trio met zang, piano en saxofoon is sowieso al niet courant maar wat Sarah Klenes, Bram De Looze en Sylvain Debaisieux samen uitwerkten, grenst wel aan het uitzonderlijke. Vorig jaar werd de cd haast ongemerkt uitgebracht. Nu volgt de digitale release.

Vocalist Sarah Klenes ontmoette pianist Bram Delooze en saxofonist Sylvain Debaisieux een aantal jaar geleden in een multidisciplinair project, lees een kunstenlaboratorium rond improvisatie. Het klikte zo goed dat ze plannen smeedden voor een creatie met drie. 

Klenes zorgde aanvankelijk voor zowel tekst als muziek maar geleidelijk aan vergrootte de muzikale inbreng van De Looze en Debaisieux door de werkmodus die ze vooraf samen bepaalden: genoeg vrijheid voor elkeen met de nodige aandacht voor experiment. Op die manier ontstonden uiteindelijk acht nummers op het kruispunt van literatuur, chanson, kamermuziek, jazz en improvisatie. Een avant-gardistische crossover “quoi” en dit op zuiver akoestische basis. 

Zo is ‘Parfois La Nuit’ ondergedompeld in een poëtisch omhulsel met een fluisterende Klenes als schichtige muze. Het is een korte gezamenlijke improvisatie aan de hand van gedichten uit het oeuvre van René Char en Antonio Porchia. Met ‘Rouge-Cloître’ van Debaisieux laveren ze tussen kameropera, minimalisme en lullaby. De driedelige en golvende opbouw is daar niet vreemd aan. Hier dichtbij aansluitend maar met toch andere wendingen is ‘Blurry Inside’ waar Klenes de tekst schreef op een oudere compositie van De Looze. Donkerder en gebaseerd op een staccato ritme is dan weer ‘Cascades’ met een soort watervaleffect verwijzend naar de titel. Een rustpunt is ‘Basculements’ met hemelse woordeloze zang van Klenes.

Bram De Looze mag zich duidelijk uitleven op zijn typische observerende manier in ‘Around’ met het trio dat in een cirkel rond het centrale punt draait en daarbij de diverse mogelijkheden aftast. ‘Un Chemin De Nuages, Une Eclaircie, Des Pierres’, met tekst van Klenes, is gerust te vergelijken met het principe van “traveling” bij film. Afsluiten doen ze met ‘Glyphe’ verwijzend naar het sciencefictionboek ‘Les Furtifs’ van Alain Damasio waar een soort onzichtbare personages toch sporen achterlaten.

Luister, laat u betoveren en koop vooral de cd die gehuld is in een speciale uitvouwbare poster met werk van Michel Debaisieux als risografie. Opgepast, het is een sterk gelimiteerde uitgave!

© Yann Lecollaire

Live

Live gaat dit alles wel verder dan een traditioneel concert en vat de term “performance” beter samen wat op het podium plaatsheeft. Klenes haar zang gaat van ijl tot hoog. Stemverbuigingen galore waarbij ze de meest exuberante blaas- en ademhalingstechnieken expliciet toepast, allemaal uiterst fysisch. Ook Debasieux beperkt zich niet tot een traditionele saxofoonstijl. Hij doet dit trouwens nooit maar in deze context trekt hij de lijn ver door.

Tijdens de première in de Jazzstation lasten ze tussen de eigen nummers tevens een versie in van Bunky Green’s ‘Little Girl, I Miss You’ evenals ‘Roses Blue’ van Joni Mitchell. Er ontstonden heel wat ongewone sfeerscheppingen die reikten van Philip Glass-schema’s tot huiveringwekkende momenten. Adembenemend van de eerste tot de laatste (gezongen) noot.

© Georges Tonla Briquet

Musici:
Sarah Klenes: zang
Sylvain Debaisieux: saxofoons
Bram De Looze: piano

BANDCAMP