Eric Séva et Daniel Zimmermann - 2 Souffleurs sur 1 Fil

E

Les Z’Arts de Garonne /L’Autre Distribution

Toen ik de gezichten van deze twee op de hoes zag, en nog meer op de foto in het boekje, merkte ik onmiddellijk dat we plezier gingen beleven aan het beluisteren van dit album.

Je zult opwerpen dat dit soort vooroordelen complete nonsens is, en je hebt deels gelijk: het feit dat ik Keith Jarrett nog nooit heb zien lachen tijdens een concert betekent niet dat ik geen onvoorwaardelijke fan van zijn muziek ben.

Er is nog een vooroordeel dat je uit de weg moet ruimen: het combineren van de trombone en de baritonsax in een absoluut duet kan je verrassen. Dat soort associaties vind je eerder in de free jazz, in de totale improvisatie, in het soort muziek die nog wel live gespeeld kan worden, maar zeker niet in je huiskamer. Maar lees, om je te overtuigen, de veelzeggende tekst die Laurent de Wilde schreef voor het boekje. Ik zal hem hier niet uitschrijven, je zult de plaat moeten kopen om te ontdekken hoe magisch deze combinatie is.

“Libertango' opent het album met een meeslepende muzikaliteit, een nummer van Astor Piazzolla dat we al duizend keer eerder hebben gehoord, maar nog nooit zo goed. Het is zowel levendig als zijdezacht, net als het prachtige 'Oblivion' even later.

Eric Séva roept op prachtige wijze het licht van een Catalaans dorp op in 'Luz D'Eus', en Daniel Zimmermann de lichtgevende compliciteit tussen de twee instrumenten in zijn compositie 'Mademoiselle'.

Er zit subtiliteit en finesse in de acht tracks van dit juweeltje, en om ze hier allemaal op te sommen zou de wind uit de zeilen nemen van de luisteraar.

© Jean-Pierre Goffin (vrije vertaling : Jos Demol)
Een samenwerking JazzMania / Jazz’halo