Eclectic Maybe Band – Cosmic Light Clusters
E
Discus
De stamboom van Eclectic Maybe Band kent inmiddels meer vertakkingen dan deze van de figuren uit Game Of Thrones. Voeg daarbij dat elk hoofdpersonage een indrukwekkend verleden heeft en het potentieel van verhaallijnen is ongeëvenaard.
Toch slaagt initiatiefnemer, bassist en producer Guy Segers er bij elke nieuwe release in om voor een samenhangend concept te zorgen. Onder de deelnemers deze keer Cécile Broché, Michel Delville, Joe Higham en Luc Van Lieshout samen met de Japanse grootmeesters uit de improscene Mami Foujita en Tatsuya Yoshida. In totaal waren ze voor ‘Cosmic Light Clusters’ met niet minder dan negenentwintig!
De werkwijze bleef dezelfde als bij de vorige albums maar is nooit routineus, integendeel. Guy Segers ontwerpt een basisstructuur en stuurt die dan met bijgaande partituur digitaal door naar de betreffende gastmuzikanten. Naderhand laat hij alles samensmelten met aangepaste arrangementen en staat hij in voor de mixing. Een aantal nummers werd wel live ingeblikt met een vaste kern van medewerkers en zijn gebaseerd op improvisatie. Op de hoes van de uitvouwbare digipack met aangepaste kosmische illustratie staat telkens in detail vermeld wie wat speelt of zingt. De teksten werden in een apart boekje toegevoegd.
De cd opent verrassend met het filmisch en vooral episch getinte ‘Nébuleuse’ waarmee Guy Segers gerust geplaatst kan worden bij de top van de hedendaagse componisten. De gezamenlijke improvisaties met wisselende groepsbezettingen die hierop volgen (‘Cratère’, ‘Prisme Souriant’, ‘Mineral Is Growing Slowly’) zijn van een even hoog niveau en zitten boordevol fragmenten en detailvondsten die door de arrangementen en conceptuele verbanden tot hun recht komen. Typische ontsporingen van dit wisselend collectief duiken op in ‘Calculations At The Space Center’, een ontwrichtende crossover tussen bizarre sciencefiction met horror accenten en avant-garde “industrial” beats.
Het spacy en zeer sobere ‘Hypnopédie’ is verrijkt met parlandoteksten van Eleni Siozou, Mami Foujita en Cathryn Robson. Beangstigend en mysterieus door de schijnbare eenvoud. ‘Ordinary Undercover Radar’ is dan weer een ingenieuze mix van syntpop, Electronic Body Music (EBM) en een film noir soundtrack met Yoshida op drums en Rich O’Meara die accenten toevoegt op marimba en vibrafoon. ‘Elipse Sealed’ intrigeert door de initiële rudimentaire opbouw tot violiste Cécile Broché voor wat stroomstoten zorgt en het geheel de vorm aanneemt van een benauwend en haast macaber labyrint.
Tenslotte zijn er nog het hoekige en meest proggetinte ‘Bottle Opener’ annex de licht theatrale afsluiter ‘B2 Or Not 2B – Astrum Argentinum’ met zang van Cathryn Robson.
Het adjectief progressief past perfect bij deze ‘Cosmic Light Clusters’, zij het dan wel zonder de beperkende connotatie met prog. Hier valt veel meer te beleven waaronder de overheersende samenhang die met inventieve bravoure regelmatig doorbroken wordt gekoppeld aan continu verruimende perspectieven. Een weergaloze kosmische trip van begin tot einde. Gun uzelf een plezier en ga op zoek naar de vorige hoofdstukken van deze saga waarvan weldra nog meerdere delen zullen volgen.
© Georges Tonla Briquet
