Dirk Serries - Solo Acoustic Guitar Improvisations I

D

A New Wave Of Jazz

“Ik wil bewust geen perfecte plaat maken”

Voor de veertigste release op zijn label A New Wave Of Jazz besliste Dirk Serries dat het net iets wat specialer mocht zijn. Waarom bijvoorbeeld geen nieuwe soloplaat van zichzelf? En ziedaar ‘Solo Acoustic Guitar Improvisations I’, uitgevoerd en uitgebracht volgens de visie die hij nog steeds hanteert sedert het begin: “The aim of art is to represent not the outward appearance of things, but their inward significance”.

Wie Dirk Serries en zijn label (nog) niet kent, zou kunnen denken dat het hier om een narcistische zet gaat. Niets is minder waar. Sinds de oprichting van A New Wave Of Jazz heeft Serries zich ingezet om muziek uit de marge, in casu gedurfde en soms heel extreme improvisatie, in de kijker te plaatsen door samen te werken met grote actoren uit dit actieterrein. Onder hen Colin Webster, John Russell, Cel Overberghe, John Dikeman en Otto Kokke.

Een Höfner archtop gitaar en een ribbonmicrofoon

Op 31 juli 2020 trok onze man naar de ondertussen voor hem vertrouwde Sunny Side Inc. Studio in Anderlecht, gewapend met zijn “Höfner archtop guitar” uit 1957. Waarom net deze akoestische gitaar? “Een melodieuze songschrijver ben ik niet. Het onderzoek naar klank is mijn ding. Met dat doel voor ogen is de akoestische gitaar het prioritair instrument voor mij. Van de Höfner archtop heb ik zeven modellen. De keuze was deze allemaal te gebruiken voor een enkele soloplaat of met elk apart een opname te maken. Uiteindelijk ging ik voor die tweede optie. De reden: elke gitaar heeft een eigen klank waardoor de fysieke connectie ook verschilt. Overschakelen van het ene naar het andere exemplaar vergt telkens een switch van jezelf”.

Haast even belangrijk was de microfoon, een AEA R44 Anniversary Edition bandmicrofoon (ribbonmicrofoon) op precies een halve meter geplaatst. Het voordeel van dergelijk type is dat het geproduceerde geluid nog natuurlijker gevat wordt dan bij een dynamische microfoon. Het was meteen ook de enige in de ruimte, wat maakt dat het hier om een mono recording gaat. Tot hier de technische details.

En dan kwam de grote uitdaging om ideeën te kanaliseren. Het gevecht van de eenzame gitarist met de lege opnameband. Vooropgezette structuren had Serries niet in gedachten. “Ik stapte de studio volledig onvoorbereid binnen, met uitzondering van gitaar- en microfoonkeuze. Iets anders werkt niet bij mij. Ondertussen heb ik al de volgende soloplaten opgenomen. Voor volume twee en drie had ik een en ander wat voorbereid waaronder een “prepared guitar” met stokjes. Dat was echt niet mijn ding. Het leidde enkel maar tot belemmering”.

Editing verboden

De korte intro omvat wat schuifelen over de snaren in een gemuteerde bluesmodus. Vergis u niet. Juke joint- of “front porch” taferelen uit het diepe zuiden van de Mississippi-delta zijn niet aan de orde van de dag. Het daaropvolgende ‘Grid’ zet de toon voor het vervolg. Vanaf dan hoor je een artiest die zijn innerlijke kwelduivels pareert. De snaren worden heel wat dwingender beroerd, gekoppeld aan percussieve uitlatingen. Beide kanten laten zich zo beluisteren als de soundtrack bij een kubistisch diorama.

Editing is uit den boze bij Serries. Wat hij speelde, is ook op de plaat terechtgekomen. “Ik begon een stuk, pauzeerde even en bouwde dan verder met wat ik net deed. Zo ontstond geleidelijk aan een samenhangend geheel, track na track, op het moment zelf. Het is dus niet zo dat ik een halve dag improviseerde en nadien ging knippen en plakken. Er werden evenmin eventuele fouten weggehaald. Dat is nochtans makkelijk tegenwoordig. Je kan een verkeerde noot wegknippen zonder dat iemand het merkt maar dan bedrieg je jezelf. Ik breng alles ongefilterd, een perfecte plaat maken wil ik bewust niet. In mijn ogen bestaat die trouwens niet. Je mag het moment van zwakheid horen. Er kwam enkel wat mastering aan te pas om het volume in evenwicht te brengen”.

Improvisatie als jazzbenadering? De art brut van het gitaarspelen? Een sculpturale snarendans? Allemaal omschrijvingen die slechts een benadering vormen maar vooral een tekortkoming voor deze intimistische luisterervaring. Dergelijk ambachtelijk musiceren verdient het om ontdekt en ontleed te worden door de luisteraar zelf. Deze laatste dient wel een totaal vrijdenkend uitgangspunt in te nemen.

Aangezien het een speciale release betreft, is deze niet enkel digitaal verkrijgbaar maar tevens op vinyl, beperkt tot honderd exemplaren. Binnen de kortste tijd wordt dit gegarandeerd een felbegeerd collector’s item.

Om Serries zijn trademark als solomuzikant volledig te doorgronden, is het afwachten op de volgende releases in deze reeks van zeven. ‘Solo Acoustic Guitar Improvisations I’ is een ideaal instapmoment.

© Georges Tonla Briquet

www.newwaveofjazz.com
https://newwaveofjazz.bandcamp.com/album/solo-acoustic-guitar-improvisations-i