Chrystel Wautier – The Stolen Book
C
Bonsaï
Voor zangeressen die zich aan een of andere vorm van jazzpop wagen, blijft Joni Mitchell de onvermijdelijke referentie. Enkel Sade, Norah Jones en recent nog Melanie De Biasio slaagden erin het domein uit te breiden met eigen inkleuringen.
Chrystel Wautier beseft dit goed. Sinds ‘Peace Of Time’ (2010) en nadien met ‘Before A Song’ (2015) waagt ze zich met voorzichtige stappen op hetzelfde terrein, telkens met onvermijdelijke aansluitingspunten maar ook met eigen inbreng. En die reikt van een Westcoast feeling en haar familiale gospelroots (haar vader was een prediker) tot sensuele fluisterpop met moderne loungy r&b accenten. Viktor Lazlo en Minnie Riperton behoren ongetwijfeld eveneens tot haar grote voorbeelden.
Dat ze bij onze zuiderburen ondertussen meer en meer bekendheid geniet, heeft natuurlijk deels te maken met het feit dat haar cd’s uitgebracht worden op een Frans label. Ze speelt dat mooi uit door ook een nummer te brengen van Alain Souchon (‘Le Soleil Donne’), zij het wel in aangepaste Wautier-stijl.
We konden vaststellen dat ze dit repertoire live (Jazzstation, 15.11.2017) op de juiste stijlvolle manier weet te brengen en te omkaderen, dynamisch in de verf gezet dankzij haar vaste muzikanten die perfect op elkaar ingespeeld zijn. Met vooral toetsenist Cédric Raymond en de nog steeds zwaar onderschatte gitarist Lorenzo Di Maio in glansrollen. Alleen al de solo van Lorenzo in ‘My Love And I’ uit de soundtrack van de film ‘Apache’ loonde de moeite.
© Georges Tonla Briquet
Musici:
Jacques Pili - contrabas
Jérôme Klein - drums
Lorenzo Di Maio - gitaar
Cedric Raymond - toetsen
Michel Seba - percussie
Chrystel Wautier - zang
