Chris Potter - Eagle’s Point

C

Edition

Op zijn nieuw album verkeert Chris Potter wel in heel bijzonder gezelschap. Met Brad Mehldau, John Patitucci en Brian Blade aan zijn zijde mag het bordje supergroep nog eens bovengehaald worden.

De sobere hoes staat in tegenstelling tot de eclectische inhoud. Potter leverde de acht composities. Het cliché van elkeen een kans te geven om hoofdzakelijk technische hoogstandjes te etaleren, vermijden ze vakkundig. Natuurlijk is dat aspect aanwezig maar nooit zonder in dienst te zijn van een samenhangend verhaal en een onderlinge communicatie.

Mehldau mag de eerste minimalistische noten plaatsen. Haast meteen voegt de saxofonist zich bij hem en rolt deze de eerste verhaallijn uit in zijn ondertussen vertrouwde stijl gedrenkt in een zekere boptraditie maar met moderne sound. Na drie minuten neemt de pianist even over terwijl bassist en drummer voor een licht kregelige ondertoon zorgen. Uiteindelijk sluiten ze gezamenlijk bedaard af, net zoals het begon.

‘Cloud Message’ sluit hier vervolgens bij aan, zij het net iets energieker opgevat en uitgebouwd met aangepaste solo’s van Potter, Mehladau, Patitucci zonder dat deze tot storende interrupties leiden. Eenzelfde scenario passen ze toe in de titeltrack met Blade die eventjes in de “spotlight” komt.

Op de tonen van ‘Indigo Ildikó’ nemen ze gas terug om samen rustig te flaneren met alternerend Potter, Patitucci en Mehldau die filosofische ideeën aanbrengen. De conversatie ontplooit zich geleidelijk aan steeds kleurrijker met uitsluiting van dissonante twistpunten. Helemaal gehuld in een haast impressionistische wolk is ‘Aria For Anna’. Een sterk staaltje van totale beheersing, net als ‘Other Plans’ waarin wel stapvoets een lichte swing geïntroduceerd wordt. Aan de hand van ‘Málaga Moon’ duikt een vaag exotisch tintje op. In afsluiter ‘Horizon Dance’ bundelen ze al het voorgaande samen.

Een uur lang houden ze het zo vol. Opzwepende en flitsende passages worden daarbij op vakkundig getimede wijze afgewisseld met licht teruggetrokken tussenstukken. Een extra meerwaarde voegt Potter aan het geheel toe door afwisselend op tenor- en sopraansaxofoon te spelen evenals op basklarinet. Impulse Records was “the house that Trane built”. Het begint er sterk op te lijken dat Potter hetzelfde presteert voor Edition.

© Georges Tonla Briquet

Musici:
Chris Potter: tenorsaxofoon, sopraansaxofoon, basklarinet
Brad Mehldau: piano
John Patitucci: contrabas
Brian Blade: drums

https://editionrecords.com/