Chet Baker/Enrico Pieranunzi - The Heart of the Ballad
C
Philology
We beluisteren alle nieuwe releases - en dat zijn er nogal wat! - maar het opgraven van vergeten platen uit je disco/cassettebibliotheek brengt momenten van nostalgie en vooral intens plezier terug.
Gisteren, 29 februari 2024, kreeg ik plots zin om tijdens het borreluurtje naar Chet Baker te luisteren: 'The Heart of the Ballad', opgenomen slechts twee maanden voor de dood van de trompettist, Chet's laatste studioalbum, aldus de hoes, op 29 februari 1988... Vandaag vijfendertig jaar geleden! Een duet met Enrico Pieranunzi, een Italiaanse pianist met een gevoelig oor, een van Chet's favorieten.
Ongetwijfeld oorspronkelijk niet bedoeld in dit format, waar drie takes van 'But Beautiful' de uiteindelijke versie voorafgaan. Zeven tracks, zeven van Chet's favoriete ballads. Heden ten dage, waarin alles wordt geformatteerd, is het luisteren naar het ontstaan van een standard met de magie van het duo Baker/Pieranunzi een echte traktatie: een eerste take, on the fly gevangen door de geluidstechnicus die het 'moment' aanvoelt waarop de ziel van het duo moet worden vastgelegd, maar die Chet niet afmaakt.
Ik moet toegeven dat ik nog steeds rillingen over mijn rug krijg, en zowel 'The Thrill is Gone', gezongen door Chet, als 'My Old Flame' brengen tranen in mijn ogen. En Pieranunzi op het toppunt van lyriek en muzikaliteit.
Is dit juweeltje heruitgebracht? Ik kan er niets over vinden, behalve op discogs.com, maar als je op het net zoekt, kun je Chet's hart binnentreden.
Wees gewaarschuwd, het is verslavend!
© Jean-Pierre Goffin (vrije vertaling: Jos Demol)
Een samenwerking JazzMania / Jazz’halo
