Bruno Vansina Quintet – 12 12

B

RAT Records

Saxofonist Bruno Vansina houdt van groots opgevatte projecten. Denken we maar aan het schimmenspel ‘MaiTé, the girl and the bird’ en zijn eerbetoon aan Martin Denny met het Orchestra Exotica. Voor ’12 12’ schuimde hij met zijn muzikanten eerst een aantal verrassende locaties af, maakte overal opnamen en trok vervolgens met een (gewijzigde) groep de studio in om dit materiaal op een haast compleet andere manier te verwerken.

Mâäk Sprit (ondertussen kortweg Mâäk) deed het hen al eens voor door op tientallen plaatsen in Brussel op te duiken, alles in te blikken en dit dan uit te brengen onder de titel ‘Il n’y a pas de fraises en hiver’. Vansina kreeg het idee voor het opzet van ’12 12’ na een concert in openlucht een paar jaar geleden. “De interactie tussen locatie en muziek leidde tot een aparte vibe en dat gegeven wilde ik wel eens verder uittesten.” Ze kwamen uiteindelijk terecht op twaalf plekken waaronder een velodroom, een ijsschaatsbaan, een boerderij en een bowlingbaan.

Voor de muziek die uiteindelijk op cd verscheen, werden de plannen lichtjes gewijzigd. De basis bestond nog steeds uit de twaalf zelfde composities die Vansina speciaal geschreven had voor dit avontuur. Alleen was de percussionist niet langer Kobe Proesmans (een agendaprobleem) maar Falk Schrauwen (Echoes Of Zoo).

Bovendien maakte gitarist Benjamin Sauzereau volwaardig deel uit van de ploeg die de studio introk. Vooral de inbreng van deze laatste zorgt voor een totaal verscheiden inkleuring. Het aanbod in harmonieën wordt plots veel ruimer. Zijn typische verwrongen americana-accenten leiden tot verrassende wendingen. In ‘Wassalon’ bijvoorbeeld klinkt hij als een neefje van Dick Dale en Elliott Sharp en in ‘Autobahn’ schittert hij in de beste traditie van Bill Frisell en Marc Ribot. Naar een aanknopingspunt met het gelijknamige nummer van Kraftwerk hoef je dus niet te zoeken.

Het gaat er regelmatig hard aan toe zoals in ‘Scooters’ (gefilmd aan de rand van een botsauto-piste op een kermis) dat klinkt als een trashy/punky achtervolgingsscène uit een Quentin Tarantino-film met gitaareffecten à la Pierre Vervloesem. Vansina laat zijn fixatie voor Martin Denny duidelijk niet los zoals te horen is in ‘Boat’. De manier waarop de saxofonist via zijn solo’s meer dan regelmatig voor een steekvlam zorgt, bewijst zijn steeds groeiende beheersing van het instrument. En dan hebben we het nog niet gehad over de combinatie van drums en percussie die toch wel mee de algehele sound van de cd bepaalt. Luister ter illustratie naar ‘Walter’ (verwijzend naar Werkplaats Walter waar de eerste clip van de reeks opgenomen werd).

Kijk, luister en ontdek zelf. Twaalf taferelen in totaal, geïllustreerd door evenveel onderscheiden muziekjes, gehuld in twaalf verschillende hoezen! Verzamelaars zijn dus gewaarschuwd. Voor de JazzLab tournee die momenteel loopt, nemen ze een extra videast mee die live beeldmateriaal monteert tot een soms uiterst abstract achtergronddecor. Twaalf “tableaux vivants” en op die manier jazz als multimedia spektakelvorm.

© Georges Tonla Briquet

Musici:

Bruno Vansina: altsaxofoon
Benjamin Sauzereau: gitaar
Cyrille Obermüller: contrabas
Falk Schrauwen: percussie
Teun Verbruggen: drums

https://vimeo.com/twaalf
http://www.brunovansina.be/twaalf.htm
https://www.jazzlab.be/seizoen-2019-2020/12-12-bruno-vansina/