Benoît Delbecq - The Weight Of Light
B
Pyroclastic Records
De Franse pianist Benoît Delbecq (°1966) voelt zich verwant aan eigentijdse klassieke muziek van o.a. John Cage, György Ligeti en Conlon Nancarrow en wist zich eigengereid te profileren als improvisator en prepared piano-meester.
Opmerkelijke projecten hielden een nauwe samenwerking in met o.a. Jozef Dumoulin (2016-2017), Fred Hersch (Fun House) en een verrassend optreden met Robin Verheyen rond de ‘Bach Riddles’ wat we zelf meemaakten tijdens Klara in deSingel (2017).
Eerder schitterde Delbecq solo met ‘Nu-Turn’ (Songlines 2003) en ‘Circles and Calligrams’ (Songlines 2010), wat hem voor de Grand Prix de l'Académie Charles Cros (2010) opleverde.
Nu verschijnt op het label van Kris Davis een nieuw solo-album met negen originele improvisaties. Hiervoor inspireerde hij zich op herinnering aan de schaduw van mobieltjes die in de slaapkamer van zijn ouders hingen. Vandaar de titel ‘The Weight of Light’ en de eigen covertekening waarin hij het mysterieuze schaduwspel wou vatten.
Delbecq is al langer gefascineerd door het visualiseren van muziek en houdt er een eigen grafische notatie op na. Hij zet die visuele indrukken, die evenzeer figuratief als abstract te interpreteren vallen, van licht over schaduw, om naar contemplatieve muziek. Daarbij toont hij zich een meester in prepared piano (“Anamorphoses’, ‘Havn En Havre’). Hij beroert of aait de toetsen (‘The Loop Of Chicago’, ‘Chemin Sur Le Crest’), bouwt minutieus stiltes en pauzes in (‘Dripping Stones’, ‘Family Trees’), zoekt openheid (‘Au Fil de la Parole’) en contrast (‘Pair et Impair’) en eindigt mijmerend en ingetogen (Broken World’).
Net als bij een schilderij laat Delbecq de emotionele interpretatie over aan de ‘ontvanger’, hetzij de kijker of de luisteraar. Hij componeert zelf alsof hij een nieuwe vorm bedenkt van een object, vanuit een 3-D perspectief ziet hoe het andere vormen aanneemt en hij verborgen kanten ervan ontdekt.
‘The Weight Of Light’ prikkelt je zintuigen met indringend, contrastrijk en eclectisch pianospel van licht en donker, net zo intens als het abstract expressionisme van Mark Rothko.
© Bernard Lefèvre
Benoît Delbecq (solo piano)
