Andrew Oliver/David Horniblow - The Complete Morton Project
A
Lejazzetal Records
De eerste belangrijke vertegenwoordiger van de jazzpiano is Jelly Roll Morton (1890-1941) die ooit zelfs beweerde de jazz te hebben uitgevonden in 1902. Hij bleek een autoritaire persoonlijkheid die zijn musici niet veel liet improviseren. Zijn klarinettist Omer Simeon schreef hij de soli noot per noot voor, maar het waren soli die alle trekken van spontane improvisatie hadden. Zijn muzikale stijl mag dan als ‘oude jazz’ doorgaan, het levendige pianospel en zijn bijzondere kwaliteiten als componist (hij genoot een klassieke opleiding) bewijzen en ik citeer uit het inlegboekje: ‘an advanced compositional mind at work, creating unique and complex forms, sweeping melodies and potent conuterpoint and, most importantly, allowing for improvisation and variation in a truly jazz style, all before 1920!’
De Amerikaanse Pianist Andrew Oliver kwam in contact met de Britse klarinettist David Horniblow toen hij verhuisde van Portand, Oregon naar Londen in 2013. Ze verkenden het Morton repertoire in duo en gingen de uitdaging aan om alle Morton composities (93 in totaal) op te nemen en via YouTube te posten over het jaar 2018. Na deze geslaagde onderneming besloten ze om een selectie van bekende en minder gespeelde stukken in de studio vast te leggen en zo de diversiteit aan compositiestijl van Morton te onderlijnen.
Ze openen met het bekende Shreveport Stomp, gevolgd door het nooit door Morton zelf opgenomen Croc-O-Dile Cradle met bizarre harmonische twists. De partituur wisten ze te bemachtigen via bandleider Vince Giordano.
Nog een rariteit vormt Gan Jam wat Morton schreef kort voor zijn dood in 1941. Het valt op door de ‘Jungle’ textuur zoals te vinden bij Duke Ellington en Tiny Parham, gecombineerd met klassieke harmonie en typische Morton stomp.
Finger Buster omschreef Morton als ‘het moeilijkste ooit geschreven jazz pianostuk’ al slaat dat niet op de techniek maar meer op de kracht van uitvoering. Blijkbaar nam Morton het nummer op in 1938 kort na een steekwonde bij een tussenkomst in een gevecht in zijn bar. De dokter raadde Morton af om te spelen maar die ging het gelijk opnemen.
Courthouse Bump is een lieflijke tune, kenmerkend voor Jelly’s band in de late jaren 20. Stratford Hunch is op en top stompende stijl en werd ooit door Louis Armstrong onder de titel Chicago Breakdown opgenomen. In diezelfde spirit hoort Black Bottom Stomp.
Mamanita is een van Mortons bekendste ‘Spanish tinge’ stukken opgedragen aan zijn minares Anita Gonzalez. Good Old New York en Freakish klinken ‘modern’ en dateren van de jaren 30. I Hate A Man Like You schreef Morton als sidemen bij de blueszangeres Lizzie Miles. Jungle Blues heeft dat karakteristieke akkoord dat Miles Davis in jazz populair maakte met Kind of Blue.
Met Mr. Jelly Lord bewierookte Morton zichzelf en in deze opname zorgt David voor een fijne sound op basklarinet. Het album sluit perfect af met een gospel geïnspireerd stukje, My Home Is In A Southern Town, en dan zijn we terug in New Orleans waar het allemaal begon.
Je mag dan al wat Jelly Roll Morton kennen, wat dit duo realiseert is van een ongeëvenaarde omvang (zie verder YouTube) en doordachte aanpak, respectvol en authentiek, fris en sprankelend gearrangeerd en uitgevoerd, old jazz?! Ja en nee, echt jazz zoals jazz bedoeld is. Warm aanbevolen!
© Bernard Lefèvre
Musici:
Andrew Oliver (piano)
David Horniblow (klarinet, basklarinet, bas saxofoon, altsaxofoon)
