Aka Moon/Massamba/Barradas/Fiorini – Opus 111

A

Outhere

De Beethoven buzz gloeit ook op bij Aka Moon. Of hoe funky grooves perfect te assimileren zijn met een mythische pianosonate.

“Inspired by Ludwig Van Beethoven’s piano sonata no. 32 in c minor, op.111” luidt de ondertitel. Een verduidelijking die van bij de eerste noten expliciet geïllustreerd wordt. De ontwrichtende progintro zorgt al meteen voor de eerste vraagtekens. Beethoven of Aka Moon? Onmiskenbaar dit laatste maar dan wel in een weeral verrassende context. De typisch opgebroken funk met altsaxofoon, drums en bas blijft de hoeksteen. Een sound die je steeds en overal herkent door het ingenieuze contrapuntspel.

Zelfs als ze er een zanger als de Belgisch-Congolese Fredy Massamba bijhalen die zowel in de huid kruipt van een flamenco cantor met dito duende-accent als de rol op zich neemt van een sterk geëngageerde (West)Afrikaanse griot. Alle vernoemde aspecten komen aan bod in het tien minutenlange koninginnenstuk ‘Chindila’. Ander hoogtepunt is ‘Beyond Lands’ waarin alle invloeden en inspiratiebronnen op organische wijze gesynthetiseerd worden zonder dat er ook maar een enkele seconde een gevoel van overkill opduikt.

Sinds zijn eigen project (The Mystery of) KEM lijkt het wel of Stéphane Galland er twee extra armen bijkreeg. De ritmepatronen waarmee hij elk nummer omkadert, getuigen vooral van een virtuoze beheersing. Michel Hatzigeorgiou ondersteunt hem gewoontegetrouw met zijn Fender bas maar diens gevoel voor melodie is sprankelender dan ooit. En dan is er natuurlijk Fabrizio Cassol die het trio continu nieuwe brandstof aanlevert, als saxofonist maar ook al componist.

De gastmuzikanten vervullen geen bijrol maar worden volwaardig geïntegreerd in het groepsgebeuren. Over Massamba hadden we het al. Fabian Fiorini is na al die jaren ondertussen de haast onmisbare schakel geworden. Hij stuurt bij richting Beethoven. Dit komt het meest opvallend tot uiting in zijn solo afsluitingsnummer ‘Towards The Stars With Ludwig’, de krachtigste link met de pianosonate. Dat Fiorini in het verleden flirtte met het werk van Bach, Chopin en Scarlatti helpt natuurlijk. Rest er nog de jonge accordeonist João Barradas die reeds een paar jaar tot de Aka Moon clan behoort. Geen stoorzender of gimmick maar een magiër met zijn instrument.

Bij Aka Moon en zeker bij de soloprojecten van Fabrizio Cassol is aanvullende informatie nooit een overbodige luxe. Toch valt er telkens te genieten van de uitgekiende evenwichtsoefeningen tussen een cerebrale partituur en de emotionele uitwerking zonder het hele achtergrondverhaal te kennen, ook hier. De Aka Moon sound is overal aanwezig maar deze keer nog sterker dan anders onderliggend en zelfs licht verdoken. Wie meer wil weten, grijpt naar de bijgevoegde tekst waarin de politieke connotaties van het hele idee verduidelijkt worden maar probeer een eerste beluistering op onbevangen manier. Een multi-luisterspel zoals alleen Aka Moon daar de formule van heeft.

© Georges Tonla Briquet

Bezetting:

Fabrizio Cassol: saxofoon
Michel Hatzigeorgiou: elektrische bas
Stéphane Galland: drums
Fredy Massamba: zang
Fabian Fiorini: piano
João Barradas: accordeon


Live (onvolledig en onder voorbehoud)):

13.09.20 – Mithra Jazz (Liège)
10.10.2020 - Festival de Wallonie - Tournai (Be)
15.11.2020 - Jazz Brugge - Concertgebouw Brugge (Be)
24.11.2020 - BOZAR, Brussel (Be)
16.12.2020 - De Singel, Antwerpen (Be)

www.outhere-music.com
www.akamoon.be