Mon siècle de Jazz - Martial Solal

Frémeaux & Associés

Martial Solal's autobiografie “Mon siècle de Jazz” wordt begin september 2024 uitgebracht door Frémeaux & Associés.

Toen het album “Live à Gaveau” in 2019 verscheen, vertelde Martial Solal dat hij sinds dat concert zijn piano nauwelijks had aangeraakt. Misschien kriebelde de drang om te schrijven toen al, wie weet?

Hoe dan ook, hier is een autobiografie van 153 pagina's met een voorwoord van Alain Gerber. We lezen over Algiers in 1942 tot zijn huidige passie voor kleine elektrische treinen. Martial Solal schrijft over zijn leven, voornamelijk als muzikant, met een natuurlijke verve die bijna doet denken aan een interview, zozeer zelfs dat de toon meer die is van een conversatie/herinnering dan die van een gepland boek.

Met zijn buitengewone beheersing van het instrument, ontpopt Martial Solal zich ook als een verrassend en geïnspireerd schrijver: smakelijke anekdotes (zijn ontmoetingen in Parijse clubs), kleine “piques”, ontmoetingen, concerten, kleine terzijdes, het schrijven is levendig en, laat het ons maar toegeven, bijna improviserend, soms bewegend van het ene onderwerp naar het andere met levendigheid en zonder zorg voor enige chronologie.

Martial Solal schrijft zoals hij piano speelt. Een beetje “cocorico belgo-belge”, de namen van onze iconen van de jaren '50 en '60 komen verschillende keren terug: René Thomas, Bobby Jaspar, Sadi, Toots... muzikanten die de pianist meer waardeerde voor hun muziek dan, in sommige gevallen, hun levensstijl.

Martial Solal vergeet niemand en ook geen plaats: de concerten in clubs en in de grootste zalen, de ontmoetingen (maar wie heeft hij niet ontmoet?), de vriendschappen, tussen de Village Vanguard en de Parijse Blue Note...

Anekdotes, ontmoetingen, plezier maar ook duidelijke standpunten over de evolutie van de jazz, dit boek, geschreven in een paar weken, is een plezier en curieus leesvoer.

© Jean-Pierre Goffin (vrije vertaling : Jos Demol)
Een samenwerking Jazz’halo / JazzMania