Stacey Kent, intiem

© Benoit Peverelli

Stacey Kent bracht in 2021 het album « Songs From Other Places » (Candid Records) uit en publiceerde net een “special edition” met zes bonus tracks, een repertoire dat door zijn romantiek en intimiteit aan de huid van de zangeres kleeft. Een kleine setting in duo met pianist Art Hirahara.

Jean-Pierre Goffin had een kort interview met Stacey Kent voor haar bezoek aan het Forum de Liège op 13 mei 2022.


Dit duo-album is een toonbeeld van intimiteit; is dit het resultaat van de lange lockdown ?

Ja en neen. Het idee voor dit album is jaren geleden ontstaan. Ik besprak dit project met mijn producer, Jim (Tomlinson, de man van Stacey Kent en saxofonist op de meeste van haar albums). Vooral omdat Art Hirahara en ik al twintig jaar samen spelen en als een zangeres een pianist vindt met wie ze zo'n sterke, hechte dialoog heeft, was het logisch om samen iets te doen. Die gevoeligheid en intimiteit trekken mij inderdaad aan, maar tegelijkertijd kun je een huiskamer vullen met veel klanken omdat de piano een heel rijk instrument is. Er zijn ook andere duo’s die ons hebben beïnvloed, zoals Bill Evans met Tony Bennett, André Prévin met Doris Day, Natalie Cole met Alan Broadbent, mensen met wie ik het muzikale leven deel in mijn huis en met een repertoire dat we gemeen hebben, zoals Jobim. Allemaal muzikanten die, net als ik, ook projecten met orkesten hebben gehad, maar voor wie het duo deel uitmaakt van hun universum.

Hoe verliep de opname ?

Art en ik hebben een zeer sterke band en we hebben lang geleden besloten om dit album te maken. Met de lockdown hadden we daar natuurlijk tijd voor, maar veel nummers van het album waren al jaren geleden geselecteerd. De opname is op afstand gedaan. We hebben een zeer sterke dialoog met Art omdat we erg goede vrienden zijn, dus deze manier van werken was voor ons geen probleem. Voor sommige nummers stuurde hij ons zijn muziek, voor andere zong ik a capella en voegde hij de piano toe.

© Kamila Berejka

Je bent trouw aan een repertoire: Braziliaanse muziek, de Beatles, maar ook Frans chanson, deze keer van een Canadese zanger die buiten Canada weinig bekendheid geniet, Raymond Lévesque…

De muziek van Lévesque vonden wij toevallig. Tijdens de lockdown kocht Jim een gedichtenbundel van Lévesque en die viel bij mij onmiddellijk in de smaak. Zo kwamen we terecht bij de tekst van dit chanson. Aanvankelijk wisten we niet dat Barbara het al eerder interpreteerde, net als Jean Sablon. De tekst past bij mij: het verlangen om deel uit te maken van de wereld, maar in realtime, dit zeer wijze idee van letterlijk of in de verbeelding te reizen, en naar huis terug te keren waar het elke keer anders is. Ik hield van het idee. "Song From Other Places" hadden we lang geleden gekozen, "Blackbird" van de Beatles wilde ik ook zingen. “Landslide” stond al op het album « Breakfast on the Morning Tram ». Art houdt van dit nummer: de melodie blijft hetzelfde, maar de geest is anders.

Er staan ook drie nieuwe teksten op van Kazuo Ishiguro, een auteur die al veelvuldig voor je schreef…

Ja, van Kazuo Ishiguro staan er stukken op de cd’s « Breakfast on the Morning Tram », « I Know I Dream » en « Changing Lights ». Hij blijft voor mij schrijven, nu toch al een 15 à 16 liederen.

Je bent altijd gevoelig geweest voor de keuze van teksten...

Helemaal ! We hebben alle drie dezelfde benadering van teksten. Ik zal nooit zeggen dat de tekst het belangrijkste is, want we zijn allemaal verschillend. Kijk naar andere zangeressen, bijvoorbeeld Anita O'Day: op het podium staat ze vaak heel dicht bij de drums, daar voelt ze zich ongetwijfeld het meest op haar gemak. Voor mij is het de tekst die mij op mijn gemak stelt.

© Marta Rzepka

Waarom zes bonus tracks op dit album ?

We vonden het geweldig om dit album op te nemen en we wisselden ideeën uit om het project voort te zetten. Een paar weken later herschreven we die nummers. In feite blijven we opnemen voor een tweede deel in duo... En waarom zouden we ze dan niet toevoegen ? Ze maken ook deel uit van het lockdown-repertoire. Het was uiteindelijk vrij eenvoudig om in deze periode op te nemen met de nodige tijd die je in staat stelde om de ene dag op te nemen, en een paar dagen later verder te werken.

Deze bonussen bevatten enkele discrete instrumentale toevoegingen…

Het is Jim op de fluit. We hadden hem er vanaf het begin bij gevraagd, maar hij wilde niet. Hij zei dat hij producer en componist was en niet wilde spelen. Uiteindelijk deed hij dan toch mee op "Besame Mucho" en ook op het voorlaatste nummer "Imagina" van Carlos Jobim. Jim's rol als producer is erg belangrijk, maar tegelijkertijd denk ik dat hij het idee van het duo wil koesteren en er voor de toekomst geen deel van wil uitmaken.

© Benoit Peverelli

En tijdens de concerten? Je komt naar Luik op 13 mei...
Voor de live concerten is Jim erbij met iets andere arrangementen. Dit voorjaar doen we veel trio dates: april, mei, juni, juli en augustus in een vijftiental landen.

Tekst © Jean-Pierre Goffin (vrije vertaling : Jos Demol)  -  foto’s © Benoit Peverelli / Kamila Berejka
Een samenwerking JazzMania / Jazz'halo

Stacey Kent
"Songs From Other Places"
Candid Records

© Benoit Peverelli