skordatura punkjazz ensemble

Proficiat, jullie tweede “baby” zag het levenslicht op 28 april en werd aan muziekminnende mensen voorgesteld tijdens een – aan de foto’s op jullie website te zien - duidelijk geslaagd feest in de Handelsbeurs Gent. Zijn de ouders fier?

Joshua Dellaert: Dank je! We zijn vooral opgelucht, denk ik. We hebben net de stap gezet van het eerder bescheiden podium en de kleine jazzclubs naar de iets grotere podia, en dan is het wel even spannend afwachten. Vooral de vraag of we genoeg volk zouden trekken om aan de release een goed gevoel over te houden hield me bezig. Gelukkig viel dat heel erg mee. We hadden door de drukke agenda van de bandleden dit repertoire ook niet kunnen try-outen, wat toch wat extra stress meebracht. De reacties achteraf waren echter lovend, dus we zijn opgelucht, fier en blij tegelijk.
We zijn ook heel tevreden over de cd zelf, uiteraard. De eerste recensies zijn heel positief, en het is ons eindelijk ook eens gelukt om in de playlists van Klara op te duiken. Fijne tijden.

Is ‘Empty The Headbin’ een logische stap in een geplande evolutie of komt het allemaal meer aangewaaid?

Joshua Dellaert: 'Empty the Headbin' is eerder de logische volgende stap. Met de eerste cd hebben we een groepssound neergezet, wat het makkelijker maakte om nummers te schrijven die in dat klankbeeld passen. Een echt uitgesproken plan is er niet, eerder een natuurlijke gang van zaken. Dan heb ik het louter over het muzikale aspect, uiteraard. Aan het uitbrengen van een plaat gaat heel wat voorbereiding vooraf, dus in die zin proberen we wel doordacht te handelen.

(Helaas al wijlen) Captain Beefheart gaf ooit een van zijn lp’s de titel ‘Lick my decals off, baby’. Ook op jullie muziek valt onmogelijk een sticker te plakken. Doe toch eens een poging tot omschrijving, voor wie jullie (nog) niet kent?

Joshua Dellaert: Blij dat te horen! Fijne referentie ook. Onze muziek heeft duidelijk zijn wortels in de jazz, al mag je je daar geen Charlie Parker bij gaan voorstellen. We zijn ooit begonnen in volle bewondering voor groepen als Aka Moon en Greetings from Mercury, en bij het schrijven van de nummers voor de eerste plaat is nogal wat (o.a.) Vijay Iyer, Henry Threadgill en Steve Lehman doorgesijpeld.
Je kunt hier wel wat invloeden opsommen, maar we vinden het zelf moeilijk om de muziek in woorden te omschrijven, en al zeker om er een genre of subgenre op te plakken. Het is een fijne constatatie dat op de nieuwe cd die invloeden ergens nog hoorbaar zijn, maar de groep nog meer een 'smoel' heeft gekregen, een eigen identiteit.
Dat wat we doen moeilijk te benoemen valt schrikt sommige mensen af, maar prikkelt dan weer de nieuwsgierigheid van die mensen die naar een optreden komen om verrast te worden. En dat is toch waar jazz eigenlijk om draait, in welke vorm dat ook, niet? 

Voor deze cd leverde elk groepslid composities aan, maar de bassist en de drummer het meest: schrijven zij het “gemakkelijkst” nummers of is dat dit keer toevallig zo?

Joshua Dellaert: Sebastiaan (drums) is een echte veelschrijver, en niet alleen voor Skordatura. Voor zijn eigen trio, Bestiaal, schrijft hij alles zelf, en hij heeft nog een aantal projecten in de pijplijn die de elektronische toer op gaan. We hebben redelijk wat nummers van hem gerepeteerd en opgenomen, en de sterkste takes staan op de plaat. We nemen een aantal van de nummers die de plaat niet hebben gehaald wel op in het live-repertoire; er zitten nog een aantal knallers tussen.
De andere groepsleden schrijven meer specifiek voor de groep. Het hangt een beetje van de drukte van het moment af wie met het meeste materiaal op de proppen komt. We houden ons er wel graag aan om van elk groepslid iets op de plaat te hebben, al moet het wel passen binnen het verhaal, natuurlijk. Er is al heel wat muziek gepasseerd die niet wordt opgenomen in het repertoire.

De fraaie hoes roept bij mij een beeld op van humor à la Monty Python. Slaat mijn associatie ergens op – aan de titels van bepaalde stukken is te merken dat jullie niet vies zijn van humor - of staat de tekening meer symbool voor: “we moesten ons hoofd letterlijk leegmaken”?

Joshua Dellaert: We delen wel een gevoel voor doortrapte humor. Ik denk dat we vooral houden van alles wat niet echt te benoemen of te vatten is, of dat nu met muziek, taal of humor te maken heeft. Het onbepaalde en het absurde spreekt ons enorm aan.
Wat de platenhoes betreft: de ontwerpster, Elsje Dezwarte, kreeg van ons de titel en de muziek. We hebben ze carte blanche gegeven wat het ontwerp betreft, en dit is er uitgekomen.
Sebastiaan, die de titel bedacht en die aan een compositie schonk die uiteindelijk de cd niet heeft gehaald, omschreef 'Empty the Headbin' laatst treffend als “troep uit je hoofd en in de muziek”. Moet je denken wat er in ons hoofd allemaal omgaat!

Hoe dient de zomer zich voor jullie aan: veel optredens? Ook concerten in het buitenland?

Joshua Dellaert: In de zomer staan er een paar leuke op het programma: op 11 juli staan we samen met 'The Wrong Object' in de 4AD, op 30 juli spelen we een showcase voor Solidude Records op Jazzenede en op 19 augustus staan we in Vrijstaat O in Oostende.
Het buitenland is momenteel nog onontgonnen terrein, maar we hebben een ijverige boekster die alle beurzen en jazz-treffens afschuimt om ons ook in den vreemde aan het spelen te krijgen.

Ten slotte, ik kom er maar niet uit: waarvoor in godsnaam staat W.Y.D.G.S.O.Y.Y.W.G.S.O.S.E., de titel van het openingsnummer?

Joshua Dellaert: Ha, wie die raadt, wint de sportwagen of zijn/haar eigen gewicht in briefjes van 200€!

Interview: Paul Godderis, juni 2016
Foto: Caroline De Meyer

http://www.skordatura.be/