Ruben Machtelinckx: een gitarist van veel projecten

Toen in 2012 van het kwartet Machtelinckx/Badenhorst/Jensson/Wouters het debuut ‘Faerge’ verscheen, werd die cd door Knack geprezen als beste Belgische jazz-cd van dat jaar. Voor opvolger ‘Flock’ schaarde gitarist Ruben Machtelinckx dezelfde muzikanten aan zijn zijde.

De bezetting waarmee je debuut ‘Faerge’ maakte, leverde werkelijk een prachtplaat af. Never change a winning team dus voor de opvolger?

Machtelinckx: ‘Faerge’ was mijn eerste samenwerking met deze muzikanten. Voor de opnames had ik een duidelijk idee in mijn hoofd waar ik naartoe wou en wat mogelijk zou zijn met deze musici. Ik herinner me dat ik na de opnames verschillende nieuwe ideeën had gekregen over andere richtingen, instrument-combinaties en soorten songs die ik wou uitproberen met deze groep. Het werd dan ook vrij snel duidelijk dat ik een 2de album wou maken.
Ik vind het ook ontzettend fijn om dergelijke muziek met zulke geweldige muzikanten te spelen. Kenny Wheeler zei in een interview: "What I like doing best is writing sad tunes, and then letting wonderful musicians destroy them. I don't want the players to try to interpret what they think I'm feeling." Ik heb hetzelfde gevoel met deze band: alle musici zijn capabel om zeer melodisch te spelen maar ook om stevig een andere richting op te zoeken. Ik hou van deze balans en denk dat deze ook noodzakelijk is met dergelijke songs. Moesten we ze te gepolijst spelen, zouden ze aan kracht inboeten.’

Cobra.be noemt jou “een van de meest ondergewaardeerde muzikanten van de Belgische jazz”. Voel jij dat zelf ook zo aan?

Machtelinckx: ‘Dat is natuurlijk een fijn compliment van Cobra.be. Ik vind in het algemeen dat veel muziek gewoon te weinig tot bij een breder publiek geraakt. Ik geloof dat veel muziek die nu soms uit de "mainstream" media gebannen wordt wél toegankelijk is voor een groot publiek. En het is een vicieuze cirkel: als de mensen jaren eenheidsworst krijgen voorgeschoteld, is het moeilijk om iets anders te appreciëren... Ik vind dat mainstream media gerust wat meer gewaagd zou mogen zijn...of is dit een te straffe uitspraak?’

Wie zijn eigenlijk jouw “gitaarhelden”?

Machtelinckx: ‘Dat is een moeilijke vraag. Er zijn zoveel muzikanten waar ik naar luister en die me dus beïnvloeden, en dat zijn zeker niet allemaal gitaristen, integendeel. Tijdens mijn opleiding, die meer jazz gericht was, was een gitarist als Bill Frisell voor mij wel een "verademing" tussen de meer "traditionele" spelers, die ik dan weer later heb leren appreciëren. En hij blijft een van mijn favoriete gitaristen. Ook leerkrachten zoals Pierre Van Dormael en Karl Van Deun en medegitaristen als Frederik Leroux en Bert Cools zijn natuurlijk een inspiratie, net zoals alle muzikanten waar ik mee mag spelen. Ik luister ook graag naar meer abstracte gitaristen als Derek Bailey en Fred Frith. Onlangs kocht ik de nieuwe soloplaat van de Noorse gitarist/banjospeler Ivar Grydeland, een plaat waar ik helemaal weg van ben!’

Zelf ontwikkel je steeds meer een voorliefde voor banjo?

Machtelinckx: ‘Ik vind het intuïtieve, het speelse aspect van muziek maken en componeren heel belangrijk. Dat is iets dat voor mij bij het banjo spelen centraal staat. Ik ben zeker geen goeie banjo-speler in de traditionele zin, maar dat maakt het net aantrekkelijk. Gitaar heb ik echt gestudeerd en daardoor gaat er soms wat "speelsheid" verloren en is het soms allemaal wat meer beredeneerd, zeker bij het componeren. De banjo is een fijne tegenpool. Ook het klankaspect is iets wat me naar de banjo toe getrokken heeft.’

Behalve met jouw kwartet, ben je ook nog met een aantal andere projecten, o.a. Linus, bezig: onweerstaanbare drang?

Machtelinckx: ‘Ja, ik vind het interessant om met verschillende projecten bezig te zijn. Ik werk graag heel intensief aan een bepaald project en stort me daarna graag op iets anders. Op deze manier kan ik ook verschillende muzikale aspecten die ik interessant vind ontwikkelen. Het duo met Karl Van Deun  werkt anders dan Linus en in Sgt Fuzzy kan er dan weer een ander aspect naar boven komen. Soms zou ik het wel fijn vonden om langer te werken en meer te spelen met één project, maar voorlopig is dat niet de realiteit en is het dus zeer fijn om meerdere projecten te hebben.’

Tekst: Paul Godderis
Foto's Ruben: Cees Van de Ven - groepsfoto: Ruben Machtelinckx

Zaterdag 20 februari om 20.30 uur in De Werf – http://www.dewerf.be
Zondag 28 februari om 17.00 uur in Vrijstaat O. – http://www.vrijstaat-o.be