River Into Lake - Boris' pierenbadje

River Into Lake is een Belgische indie synthpop-rockband die luidruchtige, lawaaierige geluiden niet schuwt wanneer de ruimte zich daartoe leent. Maar bovenal is dit het project van één muzikant, Boris Gronemberger, componist, drummer en gitarist.


Hij is een echte duizendpoot en heeft net zijn tweede album ‘Rise And Shine’ uitgebracht. Het volgt op 'Let The Beast Out'. De EP 'The Crossing' werd tussendoor uitgebracht. Dit alles op het opwindende Brusselse label Humpty Dumpty Records (Monolithe Noir, YOKAI, Unik Ubik, Paradoxant - niets dan goeds!).

Wat Boris betreft, hij is de afgelopen twintig jaar overal te zien geweest, in de meest uiteenlopende formaties, in kleine clubs en grotere zalen, en hij heeft zelfs het voorprogramma gedaan voor Agnes Obel tijdens haar Europese tour!

Hier is een korte samenvatting van ons interview.


Kun je ons iets vertellen over je tijd met Girls In Hawaii?

Boris Gronemberger : Het was een geweldige ervaring die vier en een half jaar duurde. Een geweldig moment in mijn carrière. Toen voelde ik de behoefte om weer mijn eigen ding te doen en ik besloot de groep te verlaten omdat het me niet voldoende ruimte liet om mijn eigen projecten te ontwikkelen.

In die tijd had je nog je eigen band V.O...

Boris Gronemberger : Ja, ik had drie albums onder die naam uitgebracht en de eerste van River Into Lake stond op het punt om uitgebracht te worden.

En waarom werd V.O. River Into Lake?

Boris Gronemberger : Het is een beetje een stom verhaal. Ik moest toegeven aan de zoekmachines, want helaas was de naam V.O. erg moeilijk te vinden op het internet. Het project was goed bekend in Brussel en Wallonië, maar ik begon ook in het buitenland te toeren, dus moest ik me aanpassen door de naam te veranderen.

En waar komt de naam River Into Lake vandaan?

Boris Gronemberger : Het is de naam van een album van de groep Raymondo. Een ander project, een kwartet waarin ik speelde. Het is eigenlijk de naam van hun tweede album, dat uitkwam in 2006.

River Into Lake is tijdloze muziek. Was het opzettelijk of kwam dit vanzelf?

Boris Gronemberger : Mijn stijl kwam er spontaan. Het komt voort uit mijn muzieksmaak, uit alles waar ik naar luister of heb geluisterd. 

In jullie muziek is er een soort botsing van genres tussen de synthpop, de noise-kant en jullie soms jazzy drumwerk...

Boris Gronemberger : Het ligt allemaal aan waar ik behoefte aan heb. Eerst nam ik gitaarles, maar ik heb nooit drumles gekregen! En toch ben ik vooral bekend als drummer, ook al speel ik soms gitaar op het podium (op internet staat een concert waar de band de EP 'The Crossing' uitvoert en Boris speelt gitaar, keyboards en zingt - nvdr). Het is iets waar ik spijt van heb dat ik het niet heb gestudeerd, vooral omdat ik erg van jazz hield, met name Miles Davis. En de synthpop kant komt deels uit het verleden. In het bijzonder de laatste twee Talk Talk albums. Maar ik hou ook van bands als Grizzly Bear.

Je hebt er drie jaar over gedaan om dit album te maken, terwijl je pendelde tussen de Ardennen en Brussel, maar dat hoor je niet aan het geluid...

Boris Gronemberger : Dit zijn gewoon kansen. Mijn gezin en ik zijn verhuisd naar een caravan die ons in de Ardennen is uitgeleend, en vrienden in Waals-Brabant hebben ons een huis ter beschikking gesteld. Maar uiteindelijk is de plek van weinig belang voor de manier waarop ik muziek maak. Elke keer dat ik daar een paar nummers heb gemaakt, heb ik praktisch alles alleen gedaan.

Vaak heeft de muziek een kalme, zachte kant en dan komen er noisy, nog luidruchtiger geluiden uit, zoals in 'EDMR'…

Boris Gronemberger : Absoluut, het is een beetje een handelsmerk van mij. En ik heb echt naar Sonic Youth geluisterd en vond het geweldig. Vandaar wellicht de luidruchtige kant!

Soms is er naast de drums ook geprogrammeerde percussie...

Boris Gronemberger : Ja, ik bereid deze programma’s op mijzelf voor, dan verwerk ik ze in de compositie en speel ik er achteraf bovenop.

Je wordt op het album door musici begeleid...

Boris Gronemberger : Ja, Cedric Castus (van de gelijknamige band) heeft gitaar toegevoegd aan vier nummers, Ludovic Bouteligier (Major Deluxe, Le Yeti) speelt trompet en bugel en doet achtergrondzang. Aurèlie Muller (van Blondy Brownie) speelt ook klarinet en doet enkele vocalen.

Voor de concerten zijn we met z'n vijven.

Ik hou van de puurheid van “Let me watch TV” en je stem op dit nummer, net als op “Be Confident”, dat doet me een beetje denken aan Robert Wyatt...

Boris Gronemberger : Hij is het soort artiest waar ik echt van hou en ik denk, zoals veel mensen, dat ook wij veel respect voor hem hebben, maar we luisteren zeker niet genoeg naar hem! Maar er is zoveel goede muziek. 

Ik heb gemerkt dat de nummers vaak even lang zijn, is dat opzettelijk?

Boris Gronemberger : (Een korte stilte) Oh, nee, dat was me niet opgevallen, het is niet opzettelijk. Het is gewoon toeval.

Wat is je volgende productie?

Boris Gronemberger : Op 9 oktober 2024 verschijnt een videoclip voor het nummer 'Don't Drive Into The Tree'. Het wordt het vierde nummer op het album.

Je hebt twee lp's en een EP uitgebracht met River Into Lake, en ze zijn samen verkrijgbaar in een beperkte oplage...

Boris Gronemberger : Ja, het is een initiatief van onze Duitse tourmanager, Jonas Wolter van Teleskopmusik, die heel goed voor ons zorgt. Het is een beperkte oplage van 50 exemplaren, voor 45 euro.

Kun je ons iets vertellen over “Tarot”, de korte muzikale film van 9'34”?

Boris Gronemberger : Het was een verzoek van de regisseur Alice Khol, die ook verantwoordelijk is voor de foto's in 'Rise & Fall'.  Ze vroeg me om de muziek te componeren voor deze film, die in essentie gaat over gechoreografeerde dans, en uiteindelijk werden 5 fragmenten uit deze korte film tracks op het album. Met name 'Never Surrender'.

Je componeert al heel lang voor het theater, heb je nog projecten op dit gebied?

Boris Gronemberger : Ja, en ik heb net de muziek gecomponeerd voor het toneelstuk “L'Empreinte” voor de Compagnie Point Zéro. Het stuk wordt begin 2025 opgevoerd in het Théâtre Jean Vilar in Louvain La Neuve. Daarna zal het zeker de wereld rondreizen, net als hun vorige producties.

Je blijft in andere bands spelen, o.a. met de twee dames van Blondy Brownie...

Boris Gronemberger : Absoluut, maar ik ken ze al zo lang! Herinner je je Melon Galia? Aurèlie Muller was lid. En de tweede muzikante was Catherine De Biasio, de tweelingzus van Melanie!

Ik heb het uitstekende Castus, een andere band van jullie, verschillende keren gezien en ik heb er echt van genoten. Wat is er van hen geworden?

Boris Gronemberger : Het trio bestaat nog steeds en hun derde album verscheen eerder dit jaar. Helaas sloeg het niet aan.

Het is jammer dat we het niet hebben ontvangen, ik had jullie er graag alles over willen vertellen. Laten we ondertussen hopen op een beter lot voor dit uitstekende, originele en tijdloze 'Rise And Shine'.

Tekst © Claudy Jalet (vrije vertaling: Jos Demol)  -  foto’s © Alice Khol
In samenwerking met JazzMania

River into Lake - Rise and Shine
Humpty Dumpty

Lees HIER de recensie