La Conserve - Center for Jazz & Improvised Music

Huiselijke jazzclub annex kunstgalerij in industrieel pand

Al een aantal jaar waait een frisse jazzwind door Leuven, dankzij initiatieven als Appeltuinjazz, JazzOra en natuurlijk het Leuven Jazz Festival. Sinds mei 2017 is er tevens La Conserve.

Wie de wansmakelijke walmen van de lokale biergigant langs de vaart in Leuven trotseert, vindt net om de hoek van de hippe Vaartkom een van de meest cosy en originele plekken om jazz live te beleven. Welkom in La Conserve, “Center for Jazz & Improvised Music”.

De oudere generatie kent de omgeving nog van de voormalige 80’s discotheek Manhattan, ondertussen omgebouwd tot opnamestudio’s. De jongeren trekken er tegenwoordig heen om zich uit te leven op hightech fitnesstoestellen. Verder zijn hier nog een aantal meubelzaken gevestigd en een uiterst interessante tweedehandswinkel met vintage meubelen en dito hebbedingen.

Sinds anderhalf jaar vinden ook jazzliefhebbers hun weg naar de Kolonel Begaultlaan. Op de eerste verdieping van nummer 15 treed je plots binnen in een andere wereld en sta je midden de living annex bibliotheek en kunstgalerij van Willy Obermüller, Mireille Robbe en zoon Cyrille. Terwijl Willy alles klaar zet voor de concerten van diezelfde avond nemen Mireille en Cyrille rustig de tijd om over hun club en de toekomstplannen te praten.

Hoe kwamen jullie hier terecht?

Mireille: Toen het bedrijf Marie Thumas in 1977 stopte met zijn activiteiten, kocht een ondernemer alles op en verdeelde de hele oppervlakte in grote plateaus die iedereen kon huren volgens de grootte die ze zelf wensten. Zo ontstond de meest bizarre architecturale ruimteverdeling. Het was altijd al een kinderdroom om mij hier te kunnen vestigen. Mijn ouders woonden in Leuven en toen ik als klein kind voorbijkwam, keek ik altijd op naar dat imposant gebouw langs de vaart.

In 2007 was er Kulturama in Leuven en werd ik gevraagd om een tentoonstelling te organiseren op deze plek. Om de link met het industrieel verleden aan te halen re-introduceerde ik lopende banden met erwten zoals vroeger het geval was. Die liepen door de gangen, trap op en trap af, tot in de ruimte van de effectieve expo. Mijn man en ik woonden tot voor twee jaar in Rotselaar. Cyrille huurde hier achter de hoek met vier vrienden een appartementje en zag plots dat dit gedeelte leeg stond. De ruimte was echter gekraakt en in vreselijke staat. Wel waren nog een aantal basiselementen aanwezig want hier was vroeger het restaurant van Jeroen Meus gevestigd. Door de opsplitsing in een lichte ruimte met veel ramen en een donker gedeelte aan de binnenkant, was het meteen duidelijk dat we daar een concertzaal wilden van maken. Zelfs in de zomer blijft de sfeer van een nachtclub bewaard, net door het ontbreken van natuurlijk licht.

Welke is jullie oorspronkelijke link met jazz?

Mireille: Cyrille is zelf muzikant. Vooraleer hij jazz ging studeren en optreden, was ik daar helemaal niet mee bezig. Hij maakte mij op een leuke manier vertrouwd met jazz, ondertussen zowat acht jaar geleden.

Wat was dan die leuke manier?

Cyrille: Mireille voelde zich niet zozeer thuis in de klassieke jazz waar mijn vader vooral naar luisterde. Zelf begon ik stilaan avant-gardistische dingen te ontdekken en zij vond dat meer experimentele intrigerend en boeiend.

Op jullie website staat te lezen “La Conserve - Center for Jazz & Improvised Music”.

Cyrille: We zijn heel “open minded” maar het moet iets hedendaags hebben. Standards kunnen dus wel degelijk maar met een minimale moderne “twist”. In die zin proberen we ons te onderscheiden van andere concertplekken die bijvoorbeeld gespecialiseerd zijn in meer traditionele vormen. Wij proberen net iets anders te brengen met wat afwijkingen en waar wat extra onderzoek achter zit. Geen museumjazz of het gangbare huis-, tuin- en keukengenre.

Lucian Ban en Mat Maneri

Mireille: Vandaar dat we veel belang hechten aan wie hier komt. We mikken echt op een luisterpubliek. Sommigen vragen waarom we geen eten aanbieden. Dan wordt muziek verdreven naar de achtergrond. Van meet af aan legden we er duidelijk de nadruk op dat tijdens de concerten gezwegen wordt. Sommigen bleven daarvoor weg. We bieden ook niet de meest toegankelijke jazz aan.

Ons privégedeelte stellen we volledig open voor de muzikanten. Je kan stellen dat onze woonruimte de backstage is. Ik maak zelf het eten klaar in de keuken waar ze eveneens toegang toe hebben. Artiesten moeten zich volledig thuis voelen, letterlijk. Dat is mijn taak.

Cyrille: Ons budget is nog beperkt maar we streven nu al naar maximum kwaliteit op alle gebied. Vaak zijn muzikanten weken onderweg. Dit moet voor hen een rustpunt zijn. Ze werken hier maar kunnen dat in een uiterst relaxte omgeving met een professionele omkadering.

Hoe programmeren jullie?

Cyrille: Voorlopig is het nog wat zoeken naar de juiste formule. We krijgen heel veel aanbiedingen. Daaruit maak ik een eerste selectie. Daarnaast heb ik een aantal ideeën in petto. Zo treden vanavond Jozef Dumoulin en Erik Vermeulen solo op. De bedoeling is hiervan een reeks te maken. Soloavonden met telkens twee muzikanten.

Mireille: We hopen op subsidies. Dan kunnen de muzikanten van die dubbele soloconcerten hier overnachten. ’s Anderdaags zetten we ze dan samen om over hun muziek te praten en dat plaatsen we dan op YouTube. Zo krijgen diegenen die aanwezig waren tijdens het optreden, maar ook anderen, extra informatie en aanvullende inzichten.

Aanvankelijk stonden er enkel Belgische artiesten op het programma. Tegenwoordig kleurt de affiche meer en meer internationaal.

Cyrille: Het gaat heel snel. Om maar een voorbeeld aan te halen. Antoine Pierre kwam net terug van New York toen hij hier optrad en hij had het over muzikanten die hij ginder gehoord had. Zo ontwikkel je al vlug een gans net van contacten.

Wie zou je nog graag strikken?

Cyrille: Ik ben een gigantisch fan van altsaxofonist Steve Lehman. We contacteerden hem maar zoals bij de meeste Amerikaanse artiesten is er het budgetprobleem. Ze vragen in Europa een hoog cachet. Iemand die ik eveneens graag naar La Conserve zou halen is Anna Webber. Dat was bijna gelukt met haar trio waarin tevens Matt Mitchell en John Hollenbeck spelen. Wordt zeker vervolgd.

© Roger Vantilt

Jullie werken nauw samen met 30CC, zeker in het kader van Leuven Jazz.

Mireille: Die band ontstond vanaf 2018. We hebben zeer goede contacten met Danny Theuwis die daar verantwoordelijk is voor de jazz. Soms repeteren hier groepen die ’s avonds concerteren in de schouwburg. Vandaar ook het woord “center”. Wij willen meer zijn dan louter een club maar tevens een plek waar residenties, repetities en masterclasses plaatshebben. We maken nu al klank- en beeldopnamen die de muzikanten nadien kunnen beluisteren,bekijken en gebruiken voor hun promo. Zo nam Dré Pallemaerts hier een promofilmpje op voor zijn JazzLab toer met Seva.

Recent was hier nog een avond in het teken van slam.

Mireille: Dat was een organisatie van Jazz ’N’ Words. Zij zaten in het centrum en zochten iets anders. Ze werken vooral samen met 30CC. Cyrille heeft het op zich genomen om voor de muzikanten te zorgen bij Jazz ‘N’ Words terwijl zij de woordartiesten contacteren. Alhoewel het echt een nichegenre is, komt er telkens veel volk op af, vooral jongeren.

Jullie hanteren een uiterst democratische prijspolitiek.

Mireille: Op die manier krijg je echt geïnteresseerden over de vloer. We willen geen exclusief clubje worden voor wie eens langs komt om er bij te horen. Vandaar dat wie onder de zesentwintig is, slechts vijf euro betaalt. Voor anderen is het veertien euro. Ook onze barprijzen liggen heel laag.

© Roger Vantilt

Opvallend zijn de kunstwerken die overal in de club en jullie woonruimte verspreid staan. Hoe zou je die zelf omschrijven?

Mireille: Een omschrijving kort door de bocht: hedendaagse kunst. Ik ga niet zeggen waar het uiteindelijk over gaat, anders zitten we hier binnen twee uur nog. Mixed media is eventueel een andere term die je er kan opplakken. Ik pas het medium aan het concept aan. Vandaar dat ik mij niet specifiek schilder, tekenaar of beeldhouwer voel. Alles staat steeds in het teken van wat ik wil vertellen.

Hoe belangrijk is muziek in je creatieproces?

Mireille: Ofwel werk ik in stilte, ofwel zet ik eerder dingen op als Nick Cave of dEUS. Dat geeft mij energie. Wat ik helemaal het einde vind, is als er een repetitie plaatsvindt op het moment dat ik aan het werk ben. Dan komt alles samen, een hele ruimte gevuld met creativiteit als het ware. Wat terugkomt in muziek en in mijn werk is het repetitieve element. Het was Eric Thielemans die dat opmerkte. Zo maakte ik een reeks waarbij ik alle klinkers uit oude boeken fileerde. Klinkers zijn het leven van een tekst. Ik verzamelde het leven als het ware in proefbuisjes en daarmee maakte ik mijn eigen levenselixir. Ik heb toen twee jaar klinkers uitgesneden! Over repetitief gesproken (lacht).

© Roger Vantilt

Live 2019:

Januari 11: Tim Finoulst Trio
Januari 18: Matthias Van Den Brande Group
Maart 8: Hoera.
Maart 28: Nelson Veras + Jonathan Kreisberg
April 18: AERIE
April 27: IKARUS


La Conserve, Kolonel Begaultlaan 15, 3012 Leuven
www.laconserve.be

Tekst © Georges Tonla Briquet  -  foto's © La Conserve Leuven (tenzij anders vermeld)