Kaja Draksler stelt nieuwe creatie voor tijdens het AMOK-festival

"Bovenal zou ik het vervelend vinden om enkel in een bepaalde richting te gaan"

© Sara Anke

Voor de Sloveense pianiste Kaja Draksler bestaan er geen grenzen. Ze wisselt regelmatig van uitvalsbasis en in haar muziek assimileert ze invloeden uit diverse genres en windstreken. Van het AMOk-festival kreeg ze carte blanche voor een nieuwe creatie.

Ze heeft weliswaar de sterkste band met Nederland waar ze afstudeerde maar ook België is vertrouwd terrein voor de pianiste. Ze trad hier verschillende keren op, haar bassist is Lennart Heyndels en beide cd’s van haar octet (‘Gledalec’, ‘Out For The Stars’) werden opgenomen bij ons (respectievelijk in het Dommelhof (Neerpelt) en in de Gentse Bijloke). Op 7 oktober 2021 stelt ze een gloednieuwe creatie voor, geschreven in opdracht van KAAP en Concertgebouw.


Het verhalende aspect

Vanwaar komt die sterke band met Vlaanderen?

Geen idee eigenlijk. Het is wel zo dat ik een aantal jaar in Amsterdam woonde, dichtbij dus. Daar ontmoette ik ook mijn bassist Lennnart Heyndels. Bovendien was er de tournee met De Beren Gieren, een organisatie van Aubergine Management, meteen al een dubbele Belgische connectie.

Dit is de eerste maal dat u specifiek een creatieopdracht krijgt voor uw octet. Kreeg u een bepaald thema of onderwerp mee of gaat het om een volledige carte blanche?

Het is een vrijgeleide over heel de lijn. Wel was het de bedoeling om een week in Brugge te resideren en de invloeden en indrukken van dat verblijf in mijn nieuwe compositie te implementeren. Helaas heeft de Covid-epidemie daar een stokje voor gestoken. Toch zal er een link zijn want ik werkte in het verleden reeds met enkele verwijzingen naar de Vlaamse neorenaissance. Een kleine troost misschien maar dat is nu eenmaal de werkelijkheid van het voorbije anderhalf jaar.

Er is nog een totaal andere connectie en dat is deze met de Japanse schrijver en dichter Matsuo Basho. Ik ben een groot bewonderaar, vooral van zijn haiku’s. We gaan enkele hiervan verwerken als rode draad om de muziek als een geheel te laten klinken. Momenteel bestudeer ik trouwens welbepaalde Japanse kunstvormen. Zo vallen heel wat puzzelstukjes mooi samen.

Hoe lang op voorhand wist u van deze opdracht en hoe begint u aan dergelijke opdracht?

Zowat een jaar geleden contacteerden de mensen van AMOK mij hiervoor. De aanpak verschilt niet veel van anders, wat mij betreft. Sowieso viel de keuze van meet af aan op mijn octet. We zijn ondertussen zes jaar samen en voor mij is dat de meest optimale bezetting om al mijn ideeën kwijt te raken. En ideeën had ik al genoeg. Het was dus gewoon een kwestie van deze concreet uit te werken in de context van deze creatie.

Teksten en in het bijzonder gedichten vormen inderdaad een belangrijk onderdeel in het repertoire van uw octet. Voor ‘Gledalec’ waren dat stukken van Pablo Neruda, Andriana Minou en Gregor Strniša. Op ‘Out For The Stars’ ging u aan de slag met werk van Robert Frost. Vanwaar die noodzaak?

Er zitten twee vocalisten in de groep, dat is alvast een goede reden. Bovendien wil ik hun stem niet enkel als extra instrument inschakelen. Luisteren naar muziek met woorden erbij is toch een heel andere ervaring. Het verhalende aspect wordt hierdoor sterker. En aangezien ik zelf niet schrijf, ga ik op zoek naar literatuur die ik kan gebruiken. Meestal zijn dat gedichten omdat ik dolgraag poëzie lees.

© Francesca Patella

Filteren

Het is onmogelijk om een enkel etiket of stijl op uw werk te plakken door de vele invloeden. Is dat een bewuste keuze?

We leven in een wereld waar we omgeven worden door informatie. Het is een natuurlijk proces bij mij om wat ik hoor en ervaar op een of andere manier op te nemen en te gebruiken. Dat gebeurt heel organisch. Ik ga zeker niet op zoek naar een methode. Bovenal zou ik het vervelend vinden om enkel in een bepaalde richting te gaan. Dat maakt deel uit van mijn karakter veronderstel ik.

De invloed van uw roots zit hier eveneens in vervlochten, zij het eerder verscholen.

Zoals ik al zei, het is een natuurlijk proces dat niet een op een in elkaar zit. Het gebeurt allemaal aan de hand van een filter en die filter ben ikzelf. Wat mijn roots betreft, is die filter waarschijnlijk net iets rigider. Het is ook zo dat ik vertrokken ben uit Slovenië sinds mijn achttiende en tijdens mijn jeugd was het contact met traditionele muziek uit mijn geboortestreek beperkt tot het zingen in een kerkkoor waarbij ik tevens orgel speelde. De omgeving en gebruiken uit mijn vroege jeugd zijn sowieso niet weg te cijferen maar ik ga daar zeker niet expliciet naar op zoek.

De natuur is een ander element dat regelmatig opduikt. Bent u een fervent natuurliefhebber of eerder een stadsmens?

Momenteel half en half. Ik woon in de stad maar zoek af en toe de stilte en de rust op in de natuur. Voor mij is dat een kwestie van een veilige plaats te vinden. Alleen zijn in de natuur kan een helend gevoel hebben. Maar ik ben geen fanatiek hiker (lacht).

Het visuele aspect speelt een belangrijke rol. Getuige hiervan zijn de esthetische hoezen. Wordt er in Brugge gewerkt met visuals?

Dat was de bedoeling maar zal helaas niet het geval zijn wegens tijdsgebrek. Het plan was om de gehele ruimte van de concertzaal te gebruiken als podium waarbij we overal musicerend rondwandelen. We komen echter de dag van het concert pas samen. Dat wordt de eerste keer dat ik het Concertgebouw zal zien. Het is dus onmogelijk om op voorhand de mogelijkheden in te schatten, ook al hebben we dit reeds in het verleden gedaan. Trouwens, met de huidige Covid-beperkingen zou dit toch niet realiseerbaar geweest zijn.

Aangezien de vorige twee albums met uw octet in België opgenomen werden, mogen we misschien nu ook hopen dat dit concert op cd komt?

Dat wordt afwachten (lacht). Eerst spelen en dan het resultaat beluisteren. Het is een première en dus de eerste maal dat we dit brengen. Het is zeker een speciaal moment maar belangrijk blijft toch dat we alles tot in de puntjes goed aanvoelen en dat is meestal pas na enkele opvoeringen maar wie weet.

Tekst © Georges Tonla Briquet  -  foto's © Sara Anke / Francesca Patella / Beata Szparagowska

© Beata Szparagowska

Kaja Draksler Octet, 7 oktober 2021, 20u, Concertgebouw Brugge

https://www.concertgebouw.be/nl/amok-special

Bezetting:

Laura Polence, Björk Níelsdóttir: zang
Ada Rave, Ab Baars: rieten
George Dumitri: viool & altviool
Kaja Draksler: piano & composities
Lennart Heyndels: contrabas
Onno Govaert: drums & percussie

© Sara Anke