Julien Tassin op zoek naar zijn diepste zielenroerselen

«Wanneer men een artiest hoort solo spelen,
dan komt men in contact met zijn gevoelswereld.»

Dag Julien, je nieuwe album « Primitiv », dat een van de volgende dagen verschijnt, is je derde soloplaat. Een moeilijke oefening, maar wel een die je vooral leuk lijkt te vinden. Kun je ons uitleggen waarom je aan dit solo-avontuur bent begonnen?

Julien Tassin : Ik voelde me altijd aangetrokken tot solo-optredens, ongeacht de muziekgenres. Het zijn vooral de ruimte, de stiltes en de intimiteit die inherent zijn aan deze formule. Als we een artiest solo horen spelen, staan we in direct contact met zijn gevoelswereld, zijn bedoelingen ook. Het is die nabijheid die me altijd heeft geraakt. Er is ook totale vrijheid die een troef is maar die je ook moet kunnen kanaliseren. Een paar jaar zat het idee om alleen te spelen in mijn achterhoofd, ik probeerde het vaak thuis. Toen ik mijn eerste solo album, "Momentum", schreef, werd het duidelijk. De muziek drong zich op en het album werd zeer snel opgenomen.

Is er een totaalconcept dat aan de grondslag ligt aan dit nieuwe album of zijn de verschillende titels, op conceptueel niveau, volledig onafhankelijk van elkaar?

Julien Tassin : « Primitiv » vertoont voor mij de behoefte aan het essentiële. Het is een zoektocht binnenin mezelf. Meer in het algemeen spreekt deze muziek over wat we als mensen allemaal gemeen hebben: de beweging en migraties, het zich onder elkaar vermengen, de conflicten en ontdekkingen, het leerproces, het werk... En het feit dat muziek een constant evoluerende mozaïek is die daarvan het rechtstreekse gevolg is.

Het is ook een manier om mijn visie op muziek uit te drukken: een uitdrukkingsmiddel dat niet vastligt en dat een moment in onze geschiedenis weerspiegelt. Dit is ook wat me ertoe aanzette om eenvoudigere, minimale muziek te schrijven. Thema's van enkele noten die tot in het oneindige kunnen worden herhaald zoals mantra's of afhankelijk van het moment kunnen worden afgeleid.

« Muziek moet zichzelf waar maken vóór elke reflectie.»

Hoewel muzikaal gevarieerd, hebben alle composities een verhalende kant gemeen die ze uitnodigend en toegankelijk maakt. Is dit ook een manier voor u om een breder publiek te bereiken?

Julien Tassin : Ik denk dat deze muziek om verschillende redenen veel mensen kan aanspreken. Sommigen zullen verslaafd raken aan de akoestische/bluesy kant die inherent is aan het instrument en aan mijn spel, anderen aan de soms avontuurlijke improvisaties, weer anderen aan de ritmes,... Maar ik heb er niet echt over nagedacht bij het maken van dit project. Voor mij moet de muziek zichzelf waar maken vóór elke reflectie.

De verschillende stukken suggereren verschillende invloeden, jazz... maar ook rock en folk. Hoe zou je jouw specifieke gitaarstijl omschrijven?

Julien Tassin : Dit is een moeilijke vraag. Ik zou zeggen dat mijn muziek zich op het kruispunt van jazz, akoestische blues en vrije improvisatie bevindt. Ik voel me net zo geïnspireerd door de bluesmannen van de jaren '20/'30 als door de 'noise' muzikanten van de huidige scene.

Welke gitaren, effecten en apparaten heb je op dit album gebruikt?

Julien Tassin : Ik gebruik een akoestische gitaar op alle nummers. Soms "vervuil" ik het geluid door het te prepareren (door bijvoorbeeld een snaar loodrecht op de anderen toe te voegen) of door een fuzzpedaal te gebruiken. Maar over het algemeen is het geluid op het album akoestisch.

Op verschillende nummers horen we je unisono bepaalde melodieuze frasen zingen. Het is mooi en het geeft extra intimiteit en diepte aan de muziek: hoe ben je op dit idee gekomen?

Julien Tassin : Als ik improviseer, hoor ik zinnen in mijn hoofd en ik vertaal ze op het instrument. Als ik deze lijnen zing, gebeurt er iets anders: de articulatie is melodieuzer, lyrisch en meanderend. Het brengt me op vaak onverwachte plaatsen. Het gebeurt spontaan, op een precies moment volgens de behoeften van de improvisatie.

«Ik verbeter niets. Als er onvolkomenheden zijn,
maar de emotie is er, dan is dit goed voor mij.»

Hoe en waar vond de opname van het album plaats? Waren er meerdere takes van hetzelfde stuk, heropnames (overdubs),...?

Julien Tassin : Ik heb het alleen opgenomen in een chalet (la Clairière). Ik leende een paar microfoons van mijn oom en daar gingen we. Ik had drie dagen. Toen ik aankwam, had ik 6 of 7 nummers. De rest werd ter plaatse verzonnen. Het voordeel van het alleen doen is dat je op elk moment kunt spelen, zonder druk. Ik kon er op elk moment instappen, stoppen en eruit stappen en opnieuw beginnen.

Over het algemeen neem ik twee of drie takes op, niet meer, en laat ze rusten. Dan ga ik verder met het volgende stuk. Aan het eind van de dag luister ik nog een keer naar het geheel en kies ik de take die definitief zal zijn. Ik "corrigeer" niets. Als er onvolkomenheden zijn, maar de emotie is er, dan is dit goed voor mij. Ik streef nooit naar perfectie van uitvoering, maar eerder naar de meest "echte" en meest organische versie. Er zijn slechts op één track overdubs (“Children”). Het geeft het nummer wat meer levendigheid. Op de rest is er slechts één gitaar.

Terugkijkend, sinds "Sweet Tension", je eerste trio-album uitgebracht in 2018, hoe zou je de evolutie van je muziek omschrijven?

Julien Tassin : Mijn muziek is vandaag opener en directer. Toen ik "Sweet Tension" opnam, waren mijn vroege invloeden meer uitgesproken. Ik denk dat ze na verloop van tijd verwateren, ze zijn minder duidelijk bij de eerste luisterbeurt. Het spelen met het trio (met Dré Pallemaerts en Nicolas Thys – nvdr) heeft mijn huidige benadering van muziek gevormd, die meer organisch is. Over de concerten en albums heen heb ik het gevoel dat ik steeds minder achter de muziek aan hoef te "rennen", ze dringt zich aan mij op.

«Gitaristen als Bill Frisell, Mike Stern en John Scofield
hebben me geholpen om een beetje in de jazz te komen.»

Wie zijn de gitaristen waar je tegenwoordig het meest naar luistert en degenen die je eigen geschiedenis hebben beïnvloed?

Julien Tassin : Vandaag luister ik naar veel experimentele gitaristen/bands zoals Nels Cline, Mary Halvorson, Loren Connors, Marc Ribot, Fred Frith, Derek Bailey, Richard Dawson… ook akoestische gitaristen zoals Robbie Basho, John Fahey, Richard Bishop,… Mijn eerste grote "gitaristische" schok was John Lee Hooker, toen Jimi Hendrix ... Jarenlang wilde ik alleen de blues spelen, ik was er helemaal gepassioneerd door. Daar luisterde ik alleen naar en ik wilde er alles over weten! Na verloop van tijd begon ik jazz echt te waarderen en wilde ik de codes, de taal, begrijpen en integreren. Gitaristen als Bill Frisell, Mike Stern en John Scofield hebben bruggen geslagen tussen jazz en bluesrock. Ze hielpen me een beetje in de jazz te komen... Toen werd ik verliefd op Joe Pass, Django, Wes Montgomery en alle anderen...

Wat zijn, naast de promotietournee voor dit album, je plannen voor de toekomst? Ben je van plan terug te keren naar een groepsformule of de solo-ervaring voort te zetten?

Julien Tassin : Ik wil deze soloformule echt verder pushen. Ik heb het gevoel dat ik nog veel te ontdekken heb, vooral aan de kant van de "geprepareerde" gitaar. Sommige van mijn nieuwe composities vragen om percussie, het is iets dat ik in gedachten heb voor de toekomst...

Voor de rest heeft de Amerikaanse trompettist Jason Palmer zich een paar maanden geleden bij mijn trio gevoegd voor een tournee van een week. Alles is opgenomen en misschien komt er een cd van uit. Dit is het natuurlijke verlengstuk van het werk met Dré Pallemaerts en Nicolas Thys. Gloednieuwe muziek waarvan ik hoop dat ze snel weer tot leven kan komen op het podium.

Ook speel ik een duet met gitarist Patrick Steenaerts en heb ik nog een duet met drummer Nicolas Chkifi. Het is de bedoeling om dit najaar een album op te nemen met deze twee projecten.

Hartelijk bedankt voor al deze waardevolle informatie en deze precieze antwoorden, Julien. Ik wens je een goed vervolg en veel succes met dit nieuwe album.

Tekst © Pierre Dulieu, 21 september 2022 (vrije vertaling : Jos Demol)  -  foto’s © Annie Boedt
Een samenwerking JazzMania / Jazz’halo

Ramble Records

Recensie JazzMania (F)
Recensie Jazz’halo (D)


Concertagenda 2022 :

24 september  - Saint-Jazz Festival in de Botanique Brussel
2 oktober  - Chapelle de Verre Braine-le-Comte)
16 december - Foyer Culturel Sprimont